دانشنامه زن

در اینجا انواع موضوعات سلامتی که در رابطه با خانومها وجود دارد با شما به اشتراک میگذاریم

دانشنامه زن

در اینجا انواع موضوعات سلامتی که در رابطه با خانومها وجود دارد با شما به اشتراک میگذاریم

  • ۰
  • ۰

یکی از مهم ترین مسائل مربوط به بدن خانم ها هورمون های آن ها می باشد و هر تغییری در میزان هورمون ها می تواند تاثیر به سزایی روی بدن زنان از جمله به هم ریختگی قاعدگی، ریزش مو، رشد موهای زائد، نوسانات خلق و خویی و ... ایجاد کند. معمولا عوامل مختلفی مثل جابه جایی، تغدیه نامناسب، عدم تحرک کافی و بیماری های هورمونی می تواند باعث عدم تعادل هورمون ها شود. البته عدم تعادل هورمونی در مردان نیز اتفاق می افتد اما در خانم ها رایج تر است. در این وضعیت زمانی که شما اومایی عزیز به پزشک مراجعه می کنید معمولا پزشک در ابتدا برای بررسی بهتر آزمایش خون هورمونی را برای شما تجویز می کند که در این مقاله شما را با نحوه تفسیر آزمایش خون هورمونی آشنا می کنیم. پس با ما همراه باشید.

عدم تعادل هورمونی چیست؟

هورمون ها پیام رسان های شیمیایی بدن هستند و در غدد درون ریز در اطراف جریان خون تولید می شوند. آنها به کنترل بسیاری از فرآیندهای اصلی بدن شما، از جمله متابولیسم و تکثیر سلولی کمک می کنند. هنگامی که اختلال هورمونی در بدنتان ایجاد شود، به این معنی است که یک یا چند هورمون در بدن شما بیشتر یا کمتر از حد طبیعی تولید می شود. توجه داشته باشید که حتی تغییرات کوچک می تواند اثرات جدی در سراسر بدن شما داشته باشد.

هورمون ها را مانند یک دستور کیک در نظر بگیرید. مقدار زیاد یا کم از هر یک از مواد تشکیل دهنده محصول نهایی را تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که برخی از هورمون ها بصورت طبیعی و با افزایش سن در طول زندگی شما تغییر می کند، تغییرات دیگری نیز در اثر تغییر غدد درون ریز رخ می دهد که طبیعی نیستند و باید درمان شوند تا دوباره هورمون ها در حالت تعادل قرار بگیرند. 

نشانه های عدم تعادل هورمونی

هورمون های شما نقش کلیدی در سلامت کلی ایفا می کنند. از این رو، طیف وسیعی از علائم وجود دارد که می تواند نشانه عدم تعادل هورمونی باشد. نشانه های شما به اینکه کدام یک از هورمون ها یا غدد به درستی کار می کنند بستگی دارد. بیماری های هورمونی متداول که بر مردان و زنان تاثیر می گذارد بسته به اینکه کدام یک از هورمون های بدن باعث ایجاد این بیماری شده است می تواند موجب یکی از علائم زیر شود:

  •  افزایش وزن
  • خستگی
  •  افزایش حساسیت به سرما یا گرما
  •  یبوست یا حرکات مکرر روده
  • پوست خشک
  •  صورت پف کرده
  •  کاهش وزن بدون دلیل (گاهی ناگهانی)
  • افزایش یا کاهش ضربان قلب
  • ضعف عضلانی
  • تکرر ادرار
  • افزایش تشنگی
  •  درد عضلانی، حساسیت و سفتی
  •  درد، سفتی یا تورم در مفاصل شما
  •  ریزش مو یا موهای شکننده
  •  افزایش گرسنگی
  • افسردگی
  • کاهش میل جنسی
  •  عصبی بودن، اضطراب، یا تحریک پذیری
  • تاری دید
  • تعریق
  •  ناباروری
  •  یک شکاف چربی بین شانه ها
  •  صورت گرد
  •  علائم کششی بنفش یا صورتی

علائم اختلال هورمونی  در زنان

در زنان، شایع ترین اختلال هورمونی سندرم تخمدان پلی کیستیک  (PCOS) است. چرخه طبیعی هورمونی شما نیز به طور طبیعی تغییر می کند و بر شرایط زیر تاثیر می گذارد:

  • بلوغ
  • بارداری
  • شیردهی
  • یائسگی

نشانه های عدم تعادل هورمونی خاص برای زنان عبارتند از:

  •  پریودی های سنگین یا نامنظم، از جمله پریودی های از دست رفته، توقف پریودی یا تکرر پریودی با فاصله کم
  • هیرسوتیسم یا موهای بیش از حد روی صورت، چانه یا سایر قسمت های بدن
  •  آکنه در صورت، سینه یا بالای پشت
  •  ریزش مو
  •  افزایش وزن یا مشکل از دست دادن وزن
  •  تیره شدن پوست، به خصوص در ناحیه گردن، در کشاله ران و زیر سینه
  •  آتروفی واژن
  •  خشکی واژن
  •  درد در هنگام رابطه جنسی
  •  عرق شبانه

مقاله پیشنهادی اوما: 5 علت و 3 درمان اصلی پرمویی در زنان (هیرسوتیسم)

علائم عدم تعادل هورمونی در مردان

تستوسترون نقش مهمی در رشد مردانه و قدرت باروری دارد. اگر تستوسترون کافی تولید نکنید، علایم مختلفی ایجاد می شود. در مردان بالغ، این علائم عبارتند از:

  •  رشد بافت پستان
  •  حساسیت پستان
  •  اختلال نعوظ
  •  از دست دادن توده عضلانی
  •  کاهش میل جنسی
  •  ناباروری
  •  کاهش رشد مو در بدن
  •  استئوپروز، از دست دادن توده استخوانی
  •  تمرکز دشوار

علائم عدم تعادل هورمونی در کودکان

بدن پسران و دختران در زمان بلوغ شروع به تولید هورمون های جنسی می کند. اما بسیاری از کودکان با تاخیر در بلوغ مواجه می شوند و برخی از آن ها شرایطی به نام هیپوگنادیسم را تجربه می کنند. علائم هیپوگونادیسم عبارتند از:

در پسران:

  • توده عضلانی رشد نمی کند.
  • صدا بم تر نمی شود.
  •  موهای بدن کم رشد می کنند.
  •  آلت تناسلی و رشد بیضه ضعیف است.
  •  رشد بیش از حد سینه ها و پاها در مقایسه با تنه بدن.
  •  رشد بافت پستان.

در دختران:

  •  پریودی شروع نمی شود.
  •  بافت پستان رشد نمی کند.
  •  نرخ رشد افزایش نمی یابد.

مقاله پیشنهادی اوما: کم کردن خونریزی قاعدگی

عدم تعادل هورمونی

آزمایشات هورمونی که همه زنان نیاز دارند:

وقتی متخصص شما را می بینید، در خصوص پانل هورمون زنانه از شما می پرسد. این آزمون استروژن، پروژسترون و FSH را اندازه گیری می کند.

1-  سطح FSH

سطح FSH وضعیت تخمک گذاری شما را نشان می دهد، که آیا شما به طور منظم تخمک گذاری می کنید و در نتیجه بارور هستید یا خیر؟ میزان استروژن و پروژسترون شما نشان می دهد چرا افزایش استروژن یا کمبود پروژسترون دارید. هنگامی که نتایج خود را دریافت کردید  FSH بالاتر از 15 نشانه تخمک گذاری نامنظم، مسائل باروری و پری مونوپوز می باشد که مورد درمان قرار بگیرد.

2-  سطوح استرادیول

سطوح استرادیول بین 27 تا 123 pg / mL، محدوده طبیعی است .

3-  سطح پروژسترون

سطح پروژسترون 5 تا 20 نانوگرم در میلی لیتر محدوده طبیعی است. اگر در شرایطی هستید که در محدوده طبیعی قرار دارید، اما هنوز نشانه های اختلال هورمونی وجود دارد، می توانید پروتکل 30 روزه مبتنی بر بزاق را نیز آزمایش کنید. البته در صورت نیاز خود پزشک این کار را انجام می دهد.

4- آنتی مولرین هورمون

این آزمایش هورمونی برای اندازه گیری ذخایر تخمدانی است (آزمایش آنتی مولرین هورمون (AMH) چیست؟).

زمان انجام آزمایشات هورمونی

بهتر است آزمایشات هورمونی در روز سوم تا پنجم پریود مخصوصا روز سوم پریودی انجام شود.

مقاله پیشنهادی اوما: هورمون LH و FSH چیست؟

تفسیر آزمایش های هورمونی

با نصب اپلیکیشن سلامت اوما شما می توانید تصویر سونوگرافی یا آزمایش خود را برای ما ارسال کنید تا توسط متخصصین اوما تفسیر شود. هم اکنون می توانید اپلیکیشن اوما را از صفحه دانلود اپلیکیشن اوما  دانلود نمایید و آزمایشات هورمونی خود را تفسیر کنید. همچنین می توانید از جدول زیر بعنوان راهنمای تفسیر آزمایش هورمونی خود استفاده کنید. اما یادتان باشد تفسیر و تجویز نهایی باید توسط پزشک متخصص انجام شود.

 

تست

محدوده

واحد

17-OH پروژسترون (LC-MS / MS)

مردان بالغ: 2 تا 9 سال؛ زنان بالغ: <5

نوزادان (> 48 ساعت بعد از تولد)، بدون استرس: <3

nmol/L

 

17-OH پروژسترون در بزاق

در بیماران مبتلا به کمبود هیدروکسیلاز 21 که کنترل کافی دارند:

ساعت 08.00 650 – 2800

ساعت 12.00 350 – 1700

ساعت 16.00 220 – 1500

ساعت 22.00 170 - 1100

pmol/L

ویتامین 25-OH D2 D3 (LC-MS/MS)

ویتامین کل 25 D2 D3

<30 nmol / L نشان دهنده کمبود ویتامین D است

30 تا 75 نانومول / لیتر نشان دهنده کاهش است و ممکن است برای حفظ سلامت اسکلت کافی نباشد

> 75 nmol / L نشان دهنده کافی بودن ویتامین D است

> 500 نانومول / لیتر سمیت را نشان می دهد

nmol/L

 

ACTH (Immulite 2000)

09.00 h: < 47

ng/L

آلدوسترون (LC-MS / MS)

دریافت Na 100-150، دریافت 50 تا 100 میلی مول در روز K ،

بزرگسالان سن 20 تا 40 سال:

08.00 بعد از ظهر 100-450.

نمونه های تصادفی که در طول فعالیت های عادی در طول روز گرفته شده اند؛ 100-850.

در افراد سالخورده (> 60 سال)، مقدار کاهش مییابد.

در نوزادان می تواند بسیار زیاد باشد (> 5000)، اما به سرعت کاهش می یابد.

pmol/L

Androstenedione (LC-MS/MS)

پیش آدرنال، مرد و زن: <1.4

بزرگسالان بالغ: 1.3 - 5.8

بزرگسالان زن: 1.1 - 5.7

nmol/L

NT proBNP (Immulite 2000)

نتیجه نهایی 400 نانوگرم در لیتر. BNP احتمال کمبود نارسایی قلبی را نشان می دهد.

> نتیجه INTERMEDIATE 401-1999 ng / L. BNP با نارسایی قلبی در کمتر از 25٪ بیماران همراه است.

نتیجه بالا> 2000 نانوگرم در لیتر. BNP با احتمال 50٪ احتمال نارسایی قلبی همراه است.

ng/L

کورتیزول (زیمنس سانتاور)

09.00 h: 150 – 600

24.00 h: < 50

nmol/L

DHEA-سولفات

پیش آدرنال: <1

               

 

µmol/L

دی هیدروتستوسترون DHT

نمونه های کودکان

زنان بزرگسال: 0.2 - 1.0

مردان بالغ: 0.9 - 2.9

nmol/L

هورمون رشد (GH) - 22kDa (Immulite 2000)

تست های تحریک کننده یا مهار کننده دینامیکی برای تشخیص کمبود یا مقدار بیش از حد GH استفاده می شود.

اندازه گیری های تصادفی GH برای تفسیر دشوار است.

µg/L

گنادوتروپین ها (Bayer Advia Centaur)

کودکان: LH <FSH و هر دو <2

مرد: LH و FSH 1-9

زنان: فازهای فولیکولی و لووتایی: LH 1 - 10، FSH - 1 - 8

زنان: پس از یائسگی: LH و FSH> 30

iu/L

عامل رشد انسولین-1 (IGF-1) (Immulite 2000)

حدوده سن خاصی در گزارشات داده شده است

nmol/L

استراستال

کودکان پیش دبستانی: <30

مردان: <150

زنان:

پیش از یائسگی 200 تا 2000

بعد از یائسگی <150

pmol/L

Oestrone

پیشفرض محدوده ها:

زنان بزرگسال: پیش از یائسگی 100 تا 600

                       پس از یائسگی <240

مردان بالغ: <330

pmol/L

هورمون پاراتیرویید (PTH) (زیمنس سانتاور)

1.5 - 7.6

pmol/L 

فعالیت پلاسمایی رنین (LC-MS / MS) آنژیوتانسین تولید می کند)

تحت تاثیر سن، وضعیت، حالت هیدراتاسیون و وضعیت الکترولیت قرار گرفته است.

دریافت Na 100 - 150، K مصرف 50 - 100 میلی مول در روز

نمونه ها به طور تصادفی در طول

روز و فعالیت های عادی 0.5 - 3.5

در نوزادان و کاهش در افراد سالخورده می تواند بسیار بالا (> 50) باشد.

nmol/L/h

SHBG  (Immulite 2000)

بزرگسالان زن: 18 -114

نر بالغ: 13 تا 71

nmol/L

تستوسترون (LC-MS / MS)

محدوده های مربوط به سن و جنس:

زن: تولد - 8 ساله< 0.9

                            بزرگسالان <1.8

مرد: 6 ماه - 8 ساله <0.9

                            بزرگسالان 8 - 30

nmol/L

آنتی بادی تیروگلوبولین

تیروگلوبولین باید در بیماران مبتلا به سرطان تیروئید درمان شده با کلیه تیروئیدکتومی و درمان رادیو یودا غیر قابل تشخیص باشد.

 

حضور آنتیبادی های تیروئروگلوبولین (TgAb) می تواند با تست های تیروئروگلوبولین تداخل داشته باشد، بنابراین وضعیت TgAb بیمار در تمام نمونه ها اندازه گیری می شود. علاوه بر این، TgAb ممکن است به عنوان یک نشانگر توموری جایگزین پس از کلیه تیروئیدکتومی عمل کند.

µg/L

iu/mL

هورمون های تیروئید (زیمنس سانتاور)

T4: 10-20 آزاد

T3: 0.9-2.5 مجموع

TSH: 0.2-4.0

pmol/L
nmol/L
miu/L

کورتیزول آزاد ادرار (LC-MS / MS)

محدوده مربوط به سن:

زن و مرد،

                             15 - 70 سال<147

nmol/24 h

 
 

همچنین این مقاله را بخوانید: هورمون استروژن: 10 نقش اساسی استروژن در بدن

سخن آخر

همان طور که در ابتدا نیز گفتیم هورمون ها نقش مهمی در سلامت بدن دارند. بنابراین در صورت تجویز آزماش هورمونی حتما آن را انجام دهید تا نسبت به سلامت خود مطمئن شوید و در صورت به هم ریختگی و عدم تعادل هورمونی حتما تحت درمان قرار بگیرید تا از عوارض جبران ناپذیری مثل ناباروری جلوگیری شود.

[collapse id=2720]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

یکی از بیماری هایی که بسیاری از افراد بخصوص خانم ها را درگیر می کند عفونت ادراری می باشد. به دلیل اینکه فاصله مقعد تا مجاری ادراری در خانم ها کمتر است و بین آن واژن قرار می گیرد احتمال رشد میکروب ها و ابتلا به عفونت ادراری در زنان بیشتر می باشد. زمانی که پزشک به عفونت ادراری مشکوک شود احتمالا برای تشخیص و بررسی بهتر یک آزمایش کشت ادرار برای شما تجویز خواهد کرد. به همین دلیل در این مقاله می خواهیم شما اومایی عزیز را با تفسیر آنلاین  آزمایش کشت ادرار (UC) آشنا کنیم و سوالاتی که در این زمینه برایتان پیش می آید را پاسخ دهیم. با ما همراه باشید. 

آزمایش کشت ادرار برای چیست؟

کشت ادرار برای تشخیص عفونت ادراری و شناسایی باکتری یا مخمری که باعث عفونت می شود مورد استفاده قرار می گیرد. این آزمایش برای تعیین اینکه کدام آنتی بیوتیک مانع رشد میکروب ایجاد کننده عفونت می شود به کار می رود. نتایج به متخصص مراقبت های بهداشتی کمک می کند داروهای متناسب با عفونت شما را تجویز کند.

به طور کلی ادرار توسط کلیه ها تولید می شود. کلیه ها یک جفت ارگان لوبیا شکل هستند که در انتهای قفسه سینه در دو طرف پشت قرار دارد. کلیه ها خون را تصفیه کرده و ادرار را تولید می کنند تا عروق را از بدن خارج کنند. ادرار از طریق لوله هایی که از کلیه ها به مثانه منتقل می شوند، وارد مثانه جایی که ادرار به طور موقت ذخیره می شود، شده و سپس از طریق مجرای ادرار خارج می شود. ادرار ماده ای استریل است، اما گاهی بعضی باکتری ها یا، به ندرت، مخمرها می توانند از پوست خارج از مجرای ادرار حرکت کرده و به سیستم ادراری مهاجرت کنند و باعث ایجاد عفونت ادراری می شوند.

خوشبختانه بیشتر عفونت های ادراری بدون عارضه هستند و به راحتی درمان می شوند. با این حال، اگر زود تشخیص داده نشود، عفونت ممکن است از طریق حفره ها و کلیه ها گسترش یابد. عفونت کلیه خطرناک است و می تواند منجر به آسیب دائمی کلیه شود. در برخی موارد شدید عفونت مجاری ادراری ممکن است منجر به ورود عفونت در جریان خون شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

افراد مبتلا به بیماری های کلیوی یا سایر بیماری هایی که کلیه ها را تحت تاثیر قرار می دهند، مانند دیابت یا سنگ کلیه، و افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ادراری مکررو یا پیچیده می باشند.

چه زمانی کشت ادراری توصیه می شود؟

کشت ادراری زمانی توصیه می شود که فرد علائم عفونت مجاری ادراری را داشته باشد. این علائم عبارتند از:

افراد مبتلا به عفونت ادراری ممکن است در کمر احساس فشار داشته باشند و در برخی موارد مقدار کمی خون هم در ادرار مشاهده کنند. اگر عفونت ادراری شدید  و یا به کلیه ها گسترش یافته باشد، می تواند باعث درد، تب بالا، لرز، تهوع یا استفراغ شود.

گاهی اوقات بخصوص برای خانم های جوانی که علائم این عفونت را دارند نیاز به کشت ادرار نیست و تنها با مصرف یک یا چند دوره آنتی بیوتیک طبق نظر پزشک درمان می شوند. اما اگر پزشک به وجود عفونت پیچیده مشکوک شود یا نشانه ها به درمان اولیه پاسخ ندهند، کشت ادرار توصیه می شود.

به زنان باردار بدون هیچ نشانه ای توصیه می شود در طول سه ماهه اول بارداری یا اولین مراجعه قبل از زایمان باکتری های موجود در ادرار را بررسی کنند. زیرا وجود این باکتری ها می تواند بر سلامت نوزاد اثر بگذارد.

تفسیر آزمایش کشت ادرار چگونه است؟ 

نتایج کشت ادرار اغلب در ارتباط با نتایج آزمایش ادرار و با توجه به نحوه جمع آوری نمونه و اینکه آیا علائم وجود دارد، تفسیر می شود.  به طور معمول، حضور یک نوع باکتری در حال رشد در تعداد کلنی های بالا کشت مثبت ادرار محسوب می شود. برای نمونه های تمیز که به درستی جمع آوری شده اند، کشت با بیش از 100،000 کلنی تشکیل واحد CFU) / mL ) از یک نوع باکتری معمولا نشان دهنده عفونت است. در برخی موارد، با وجود این که عفونت وجود دارد، ممکن است تعداد قابل توجهی از باکتری ها وجود نداشته باشد.

گاهی اوقات تعداد کمتر (1000 تا 100000 CFU / mL) نیز به خصوص اگر علائم وجود داشته باشد، می تواند عفونت را مشخص کند. به همین ترتیب، برای نمونه های جمع آوری شده با استفاده از یک تکنیک که آلودگی را به حداقل می رساند، مانند نمونه ای که با یک کاتتر جمع آوری می شود، نتایج 1000 تا 100000 CFU / mL می تواند قابل توجه باشد.

اگرچه انواع باکتری ها می توانند عفونت ادراری را ایجاد کنند، اما بیشتر عفونت ها به علت  باکتری اشرشیاکلی می باشد. این نوع باکتری ها، باکتری هایی هستند که در دستگاه گوارش به صورت معمول وجود دارند و به طور مداوم در مدفوع یافت می شوند.

سایر باکتری هایی که ممکن است عفونت ها را ایجاد کنند شامل گونه های Proteus، Klebsiella، Enterococcus و Staphylococcus می باشند. گاهی اوقات نیز عفونت ادراری به دلیل مخمرهایی، مانند Candida albicans می باشد؛ اورتریت نیز اغلب به علت بیماری های منتقله از راه جنسی مانند هرپس، کلامیدیا یا گونوره است.

مقاله پیشنهادی اوما: عفونت ادراری و تاخیر در پریود

تفسیر آزمایش کشت ادرار

یک کشت که به عنوان "رشد در 24 یا 48 ساعت" گزارش شده است معمولا نشان می دهد که عفونت وجود ندارد. اگر نتایج آزمایش عفونت را مشخص نکنند اما علائم همچنان وجود داشته باشند، آزمایش تکرار می شود تا حضور باکتری ها در شمار کلنی های پایین یا سایر میکروارگانیسم هایی که ممکن است باعث این علائم شود نیز بررسی گردند. وجود گلبول های سفید و تعداد کم میکروارگانیسم ها در ادرار یک فرد ، وضعیتی است که به عنوان سندرم حاد یرترال شناخته می شود.

اگر یک کشت رشد چندین نوع باکتری را نشان دهد، احتمال دارد که این رشد ناشی از آلودگی باشد. اگر نشانه ها همچنان ادامه داشته باشند، پزشک ممکن است مجددا یک نمونه تکراری را که به طور دقیق جمع آوری شده است، را درخواست کند. با این حال، اگر یک نوع باکتری در شمار کلونی های بالاتری نسبت به دیگران وجود داشته باشد، به عنوان مثال، 100،000 CFU / mL در مقابل 1000 CFU / mL، برای شناسایی باکتری های غالب می توان آزمایش های بیشتری استفاده کرد.

اگر یک کشت مثبت باشد، ممکن است آزمایش حساسیت برای هدایت درمان انجام شود. هر گونه عفونت باکتریایی ممکن است جدی باشد و اگر درمان نشود، می تواند به سایر نقاط بدن گسترش یابد و زندگی فرد را تهدید کند. درد اغلب اولین شاخص عفونت است. درمان سریع، معمولا با آنتی بیوتیک، به کاهش درد کمک می کند.

تفسیر آنلاین آزمایش کشت ادرار

با نصب اپلیکیشن سلامت اوما شما اومایی عزیز می توانید تصویر سونوگرافی یا آزمایش خود را برای ما ارسال کنید تا توسط متخصصین اوما تفسیر شود. هم اکنون می توانید اپلیکیشن اوما را از صفحه دانلود اپلیکیشن اوما  دانلود نمایید و آزمایشات  خود را تفسیر کنید.

چیز دیگری وجود دارد که باید بدانم؟

همان طور که اشاره کردیم زنان و دختران بیشتر از مردان و پسران دچار عفونت های دستگاه ادراری (UTI ها) می شوند. حتی دختران پیش دبستانی ممکن است UTI های مکرر داشته باشند. برای مردان و پسران با عفونت ادراری، ممکن است تست های بیشتری برای جلوگیری از وجود سنگ کلیه یا اختلال ساختاری تجویز شود.

چه نوع باکتری در ادرار یافت می شود؟

شایع ترین عفونت ادراری  به طور عمده در زنان رخ می دهد و بر مثانه و مجرای ادرار تأثیر می گذارد. عفونت مثانه سیستیت نام دارد. این نوع UTI معمولا توسط Escherichia coli ) E.coli)، نوعی از باکتری به وجود می آید که معمولا در دستگاه گوارش یافت می شود.

منظور از باکتری در ادرار چیست؟

به این معنی است که باکتری وجود دارد اما شما هیچ علائمی از عفونت ندارید. تعداد کمی از باکتری ها ممکن است در ادرار افراد سالم نیز یافت شود. این باکتری ها بی ضرر می باشند. با این حال، سطح معینی از باکتری ها می تواند به این معنی باشد که مثانه، مجرای ادرار یا کلیه آلوده شده است و احتمال رشد آن ها و تبدیل به عفونت وجود دارد.

چگونه می توانم عفونت ادراری را بدون آنتی بیوتیک درمان کنم؟

برای درمان عفونت ادراری بدون آنتی بیوتیک، افراد می توانند از داروهای خانگی زیر استفاده کنند:

  1.  هیدراته ماندن بدن. مصرف آب آشامیدنی به طور مرتب به درمان عفونت ادراری کمک می کند. ...
  2.  زمانی که نیاز به ادرار کردن دارید، حتما ادرار کنید و آن را به تاخیر نیندازید. ...
  3.  آب کرفس بنوشید. ...
  4.  از پروبیوتیک ها استفاده کنید. ...
  5.  ویتامین C به اندازه کافی دریافت کنید ...
  6.  منطقه تناسلی را از جلو به عقب بشویید. ...
  7.  بهداشت جنسی را رعایت کنید.

در ادامه این مقاله هم مطالعه کنید:  نام آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری

سخن آخر

عفونت ها می توانند بسیار دردناک باشند و یا اصلا علائم خاصی ایجاد نکنند. اما صرف اینکه علائم کمتری ایجاد کنند به این معنی نیست که می توان آن ها را نادیده گرفت. درمان به موقع عفونت ادراری با مصرف یک دوره آنتی بیوتیک بسیار آسان و ارزان است. اما در صورتی که به درمان آن توجه نکنید به کلیه ها آسیب زده و حتی می تواند با ورود عفونت به خون منجر به مرگ شود. بنابراین کاملا به آن اهمیت داده و دوره درمان خود را کامل کنید. 

[collapse id=2722]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

ماینوکسیدیل (Minoxidil) ماده ای فعال در محصولاتی مانند Rogaine است که دارویی رایج برای درمان ریزش مو در زنان و مردان می باشد. این ماده برای اولین بار به صورت قرص برای درمان فشارخون استفاده شد. اما ماینوکسیدیل موضعی که در لوسیون یا فوم به کار می رود، باعث افزایش رشد مو در مردان و زنان می شود که دارای ریزش موی تدریجی در بالای سر هستند. از این دارو برای درمان خطوط ریزش مو استفاده نمی شود. همچنین ماینوکسیدیل برای ریزش ناگهانی مو یا برای خانم هایی که موهای خود را به دلیل زایمان از دست دادند مورد استفاده قرار نمی گیرد.

اما برخی افراد به اشتباه می خواهند برای درمان هر نوع ریزش مویی از داروی ماینوکسیدل استفاده کنند و قاعدتا نتیجه نمی گیرند. به همین دلیل در این مقاله می خواهیم اطلاعات کاملی درباره ماینوکسیدیل در اختیار شما اومایی عزیز قرار دهیم تا بیشتر با این دارو آشنا شوید. با ما همراه باشید.

در این مقاله می خوانیم:

چگونه ماینوکسیدیل ریزش مو را درمان می کند؟
ماینوکسیدیل چقدر موثر است؟
افراد استفاده کننده از ماینوکسیدیل
آیا ماینوکسیدیل باعث عوارض جانبی می شود؟
ماینوکسیدیل چگونه استفاده می شود؟
چه درمان های دیگری برای ریزش مو وجود دارد؟


چگونه ماینوکسیدیل ریزش مو را درمان می کند؟

دقیقا مشخص نیست که ماینوکسیدیل چگونه به تحریک رشد مو می پردازد، اما احتمالا انقباض رگ های خونی در پوست و افزایش جریان خون ناشی از استفاده از محلول باعث بهبود عملکرد فولیکول های مو و رشد موهای جدید می شود. دوره درمان با ماینوکسیدیل حداقل چهار ماه است. البته واکنش بدن افراد مختلف متفاوت است و ممکن است یک نفر خیلی زودتر از 4 ماه هم رشد موی مجدد داشته باشد و یک نفر دیگر تا 6 ماه اول هیچ تغییری نبیند. اما ما بصورت متوسط می گوییم که حداقل 4 ماه زمان لازم است تا نتیجه مطلوبی از این دارو بگیرید. پس باید نسبت به آن صبور بوده و انتظار معجزه یک شبه را نداشته باشید. 

اولین موهای رشد کرده احتمالا نرم هستند، اما با ادامه درمان ظاهر و ضخامت موهای رشد کرده مشابه موهای قبلی می شود. اگر بعد از استفاده از محصول به مدت شش ماه رشد مو رخ ندهد، باید استفاده از آن را متوقف کنید و یا با پزشکتان مشورت کنید. 

ماینوکسیدیل چگونه کار میکند

ماینوکسیدیل چقدر موثر است؟

در مردان

دو آزمایش در مورد Rogaine برای مردان، با استفاده از محلول ماینوکسیدیل با غلظت 5%، در آلمان انجام شده است. مردان شرکت کننده در هر دو مطالعه این ماده را دوبار در روز استفاده کردند. در نهایت نتایج مطالعه اول در طول یک سال بر روی 984 مرد با ریزش موی ارثی، نشان داد که این محصول می تواند تا 47.8% رشد موها را بهبود ببخشد که از نظر پزشکی درصد خیلی بالایی است.

در مطالعه دوم، محلول 5٪ ماینوکسیدیل در 743 مرد با ریزش موی مردانه مورد آزمایش قرار گرفت. این مطالعه چهار ماه ادامه داشت. نتایج مطالعه نشان داد این ماده در 7.5٪ از مردان بسیار موثر و در 55٪ مردان موثر بوده است. 74.2٪ مردان نیز افزایش ضخامت مو را گزارش دادند.

بنابراین با توجه به نتایج این بررسی ها متوجه می شویم که این دارو برای مردها بسیار عالی جواب داده است. 

در خانم ها

زنان مبتلا به الگوی ریزش مو می توانند از Rogaine را بصورت یک محلول ماینوکسیدیل با غلظت 2٪ استفاده کنند. مطالعه 32 هفته ای در زمینه اثربخشی ماینوکسیدیل با غلظت 2% در درمان ریزش موی زنان نتایج مثبتی را نشان می دهد. 60٪ از بیماران در این گروه، رشد موی جدید داشته اند. 

مقاله پیشنهادی پزشک اوما: فیناستراید | عوارض قرص فیناستراید

افراد استفاده کننده از ماینوکسیدیل

ماینوکسیدیل می تواند توسط مردان مبتلا به طاسی الگوی مردانه استفاده شود. این ماده برای مردان بالای 18 سال که ریزش مو گرفته اند مناسب است و می تواند باعث تحریک رشد موهای جدید شود. این ماده باید روزی دو بار به مدت حداقل چهار ماه استفاده شود.  (4 روش آسان برای رویش مجدد مو با پیاز).

محلول ماینوکسیدیل با غلظت 2٪ برای زنان مبتلا به ریزش موی زنانه قابل استفاده است. قدرت این محصول کمتر از محلول 5٪ که برای مردان با ریزش مو توصیه می شود، می باشد. دلیل این امر این است که غلظت بالاتری از ماینوکسیدیل به دلیل تاثیرگذاری بر هورمون ها باعث ایجاد موهای ناخواسته در دیگر مناطق بدن و صورت خانم ها می شود. این ماده برای زنان باردار و شیرده توصیه نمی شود.

آیا ماینوکسیدیل باعث عوارض جانبی می شود؟

ماینوکسیدیل نیز مانند بسیاری از داروهای شیمیایی دیگر می تواند برخی عوارض جانبی را ایجاد کند. اما بعضی از افراد نیز ممکن است اصلا عوارض جانبی این دارو را تجربه نکنند. عوارض جانبی رایج عبارتند از:

  •  خارش
  •  تحریک یا قرمزی در ناحیه درمان شده
  • رشد موی ناخواسته در جاهای دیگر بدن

عوارض جانبی نادر عبارتند از:

  •  سوزش پوست سر
  •  افزایش ریزش مو
  •  درد در ریشه مو
  •  التهاب ریشه مو
  •  قرمز شدن پوست
  •  تورم صورت

ماینوکسیدیل می تواند در موارد نادر جذب پوست شود و عوارض جانبی شدید داشته باشد. در صورت مشاهده عوارض زیر مصرف قرص را متوقف کنید:

  •  واکنش شدید آلرژیک ، همراه با خارش، بثورات، کهیر، تورم دهان، لب ها، زبان و صورت، مشکل تنفس، احساس تنگی در قفسه سینه
  •  ورم دستها، پاها یا پایین پاها
  •  سرگیجه
  •  غش کردن
  •  درد در قفسه سینه
  •  ضربان قلب سریع یا نامنظم
  •  مشکلات تنفسی 
  •  بی حسی یا سوزش دست، پاها یا صورت
  •  تغییرات بینایی از جمله تاری بینایی 

 

عوارض مصرف ماینوکسیدیل

ماینوکسیدیل چگونه استفاده می شود؟

روش مصرف ماینوکسیدیل در زن و مرد تفاوت اندکی دارد:

برای مردها

فوم ماینوکسیدیل و محلول ماینوکسیدیل به صورت درمان موضعی در بازار عرضه می شوند. ماینوکسیدیل باید به صورتی که پزشک توصیه می کند استفاده شود. توجه داشته باشید که بیشتر از دوز توصیه شده استفاده نکنید. 

روش استفاده از ماینوکسیدیل

  •  قبل از استفاده مو و پوست سر باید خشک باشد.
  •  از اپلیکاتور استفاده کنید تا محلول را بر روی ناحیه مورد نظر پوست سر اعمال کنید.
  •  دست ها را بلافاصله پس از استفاده بشوید.
  •  اجازه دهید منطقه تحت درمان تا دو تا چهار ساعت بعد خشک شود. بنابراین بهتر است زمانی باشد که کلاه یا روسری نداشته باشید.
  •  مراقب باشید ماینوکسیدیل روی قسمت های دیگر بدن یا سطوح دیگر مانند بالش ها نریزد.
  •  بهتر است موهای خود را نشویید، شنا نکنید و اجازه بدهید دارو 2 تا 4 ساعت روی سر بماند.
  •  در صورت مصرف قرص اگر یک قرص را فراموش کردید در اسرع وقت آن را استفاده کنید.
  •  دو عدد قرص را باهم مصرف نکنید.

برای خانم ها

روش استفاده از ماینوکسیدیل برای خانم ها مشابه آقایان است. تنها تفاوت این است که محلول خانم ها حاوی درصد پایین تری از ماینوکسیدیل در مقایسه با محصول مردان است.

مقاله پیشنهادی اوما: 29 درمان ریزش مو به روش خانگی و آسان

چه درمان های دیگری برای ریزش مو وجود دارد؟

 از جمله درمان های دیگر برای ریزش مو فیناستراید است که یک داروی خوراکی برای مردان است و طاسی الگوی مردانه را درمان می کند. این قرص فقط با نسخه تجویز می شود. فیناستراید می تواند طی چند ماه رشد مو را بهبود بخشد. فیناستراید برای استفاده توسط زنان مناسب نیست (بهترین قرص برای رشد سریع موی سر)

نورکین یک درمان جایگزین برای ماینوکسیدیل برای خانم ها است. این دارو یک مکمل طبیعی در قرص است، همچنین به عنوان شامپو و لوسیون در دسترس می باشد. این مکمل غذایی حاوی عصاره پروتئین دریایی است که برای رشد مو مناسب است.

سخن آخر

ریزش مو از دغدغه های فکری بسیاری از خانم ها و آقایان می باشد زیرا تاثیر زیادی در زیبایی دارد. علاوه بر محصولاتی که برای درمان ریزش مو استفاده می کنید باید توجه داشته باشید که در حین درمان و رشد مجدد موها باید با تغذیه مناسب و مراقبت صحیح از موها هنگام شست و شو یا عدم استفاده بیش از حد از وسایل آرایش مو از ادامه ریزش مو جلوگیری کنید. گاهی نیز بخصوص در خانم ها علت ریزش مو عدم تعادل هورمونی است که اگر برطرف نشود داروهای دیگر تاثیر نمی گذارند. 

[collapse id=2723]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

یکی از ناراحتی های رایجی که ممکن است برای برخی از نوزادان به وجود بیاید ریفلاکس معده در نوزاد می باشد. ریفلاکس معده در نوزادان باید کاملا مورد توجه قرار گرفته و درمان شود زیرا می تواند عوارض جانبی مختلفی برای نوزاد به وجود بیاورد. در این مقاله شما مادران اومایی عزیز و مسئولیت پذیر را با نکات مهم درباره ریفلاکس معده نوزادان و روش های درمان ریفلاکس معده در نوزادان آشنا خواهیم کرد. توصیه می شود حتما تا پایان این مقاله را بخوانید و نسبت به این عارضه آگاهی های لازم را کسب نمایید. 

علائم رفلاکس نوزاد چیست؟
رفلاکس نوزاد کی خوب میشه
درمان خانگی رفلاکس نوزاد
رژیم غذایی مادر برای رفلاکس نوزاد
عوارض درمان نکردن رفلاکس نوزاد

علائم رفلاکس نوزاد چیست؟

در نوزاد ماهیچه بین معده و مری هنوز به طور کامل بالغ نشده است بنابراین محتویات معده به راحتی به سمت عقب بر می گردند. فاکتورهایی مانند تولد زودهنگام، به پشت خوابیدن زیاد و مصرف رژیم غذایی مایع باعث افزایش ریفلاکس معده در نوزاد می شود. ریفلاکس در نوزادان باعث می شود بعد از غذا بیشتر استفراغ اتفاق بیفتد و این کودکان بهانه گیر می شوند و یا بیشتر از حد طبیعی گریه می کنند زیرا نمی توانند این ریفلاکس را تحمل کنند. 

خوشبختانه تا وقتی نوزاد سالم است و بخوبی رشد می کند ریفلاکس معده امری نگران کننده نیست. در واقع با بزرگ شدن نوزاد و فعال تر شدن او، این مشکل اهمیت خود را از دست می دهد و عوارش خاصی ایجاد نمی کند. 
 

نکته مهم: در صورتی که نوزاد علائمی مانند رشد ضعیف، برگرداندن غذا، استفراغ مکرر، مدفوع خونی، سرفه های مزمن و ناراحتی بعد از غذا خوردن از خود نشان داد حتما با پزشک صحبت کنید. این علائم نشان دهنده بیماری ریفلاکس معده است که باعث رشد ضعیف فرزند می شود و در آینده مشکلاتی را برای فرزندتان به وجود می آورد. 

رفلاکس نوزاد کی خوب میشه؟

گاهی اوقات چند هفته طول میکشد تا الگوی فشار معده کودک به ریتم طبیعی برسد. تا آن زمان ممکن است شیر مدت بیشتری در معده کودک بماند و سپس به حلق یا دهان بازگردد. به این وضعیت رفلاکس گفته میشود. بیشتر موارد رفلاکس بین ۴ تا ۱۲ ماهگی برطرف میشود.

درمان خانگی رفلاکس نوزاد

در ادامه شما را با بهترین روش های درمان خانگی ریفلاکس معده در نوزادان آشنا خواهیم کرد:

خوابیدن:

نوزادی که از ریفلاکس معده رنج می برد به سختی می خوابد. در واقع حالت خوابیدن نادرست و زمان بد خوابیدن باعث می شود نوزاد بیشتر بهانه گیر شود. در این صورت باید به توصیه های زیر عمل کنید:

  • بهتر است موقع خواب زیر سر نوزاد را بلند کنید یا زاویه تخت را سی درجه بالاتر بیاورید. هنگامی که قسمت بالاتنه نوزاد بالاتر است، جاذبه کار خود را انجام می دهد و مانع از برگشت محتویات معده به مری می شود.
  • همچنین می توان نوزاد را به بغل خواباند.
  • در حالتی که نوزاد در حالت خواب است به او شیر ندهید. بهتر است او را در حال نشسته قرار دهید و بلافاصله بعد از غذا خوردن او را نخوابانید.
  • بعد از غذا خوردن حداقل نیم ساعت نوزاد را در حال نشسته قرار دهید.

ماساژ درمانی:

ماساژ منظم به سیستم گوارشی و تنفسی نوزاد کمک می کند تا بهتر عمل کند. ماساژ عصب واگ را تحریک می کند؛ این عصب در مغز نقش کنترل سیستم گوارشی و تنفسی را برعهده دارد. همچنین این عصب باعث پیشرفت سریع بدن می شود بنابراین تمام قسمت های بدن سریع تر به حالت موثر و بالغ خود می رسند. در نتیجه عارضه ریفلاکس سریع تر حل می شود. ماساژ باعث افزایش توانایی شناسایی، کاهش گریه و بهتر خوابیدن نوزاد می شود.

برای انجام ماساژ به روش زیر عمل کنید:

  • نوزاد را در حالت خوابیده به پشت قرار دهید.
  • بر روی شکم او مقداری روغن نارگیل یا زیتون بریزید.
  • شکم را به مدت سه تا چهار دقیقه در چهت عقربه های ساعت ماساژ دهید.
  • سپس دو دقیقه پشت را ماساژ دهید.
  • در مرحله بعد دست ها و پاها را ماساژ دهید.
  • این کار را روزی دو تا سه بار انجام دهید.

نکته: بعد از غذا خوردن نوزاد را ماساژ ندهید.

 

ماساژ درمانی در ریفلاکس معده

ورزش:

برای کنار آمدن نوزاد با ریفلاکس معده چند حرکت ورزشی با او انجام دهید. ورزش به بهبود گوارش کمک می کند. به یاد داشته باشید بعد از ورزش حدود نیم ساعت به نوزاد غذا ندهید. پیش از ورزش نیز به او غذا ندهید. ورزش هایی مانند دوچرخه پا , ورزش های زانو برای از بین رفتن نفخ معده و کاهش ریفلاکس مناسب هستند. برای انجام این کار به شکل زیر عمل کنید:

    نوزاد را بخوابانید.
    پاهایش را به صورت خم مانند تصویر زیر در دست نگه دارید.
    طوری پاهایش را تکان دهید که انگار در حال دوچرخه سواری است. باید حرکت رفت و برگشتی باشد و چرخشی نباشد.
    این کار را ده دقیقه انجام دهید.

 

ورزش و ریفلاکس معده نوزاد

سرکه سیب:

سرکه سیب درمان خوبی برای ریفلاکس معده است. این ماده باعث می شود تعادل اسید معده حفظ شود بنابراین هضم غذا راحت تر انجام می شود. همچنین باعث قوی شدن سیستم ایمنی بدن و محافظت از نوزاد در برابر بیماری ها می شود. البته تا قبل از 6 ماهگی نمی توان از این درمان استفاده کرد و در صورت تمایل حتما باید با پزشک مشورت کنید. برای استفاده از سرکه سیب به روش زیر عمل کنید:

    یک چهارم قاشق چایخوری سرکه سیب تصفیه نشده را داخل آب ولرم بریزید.
    چند قاشق پر در فاصله زمانی های منظم به نوزاد بدهید.
   برای نوزاد بالای یک سال، می توانید عسل نیز به محلول اضافه کنید.

روغن نارگیل:

خواص ضدالتهاب روغن نارگیل به کاهش التهاب ناشی از ریفلاکس معده کمک می کند. این روغن به روغن کاری سیستم گوارشی می پردازد بنابراین عملکرد آن بهتر می شود. همچنین لاریک اسید موجود در روغن نارگیل از سیستم ایمنی نوزاد محافظت می کند. برای استفاده از روغن نارگیل به روش زیر عمل کنید:

    نصف قاشق چایخوری روغن نارگیل را به نوشیدنی گرم بیفزایید و روزی دو تا سه بار به نوزاد بدهید.
    مادرهایی که نوزاد شیر می دهند باید روزی دو قاشق غذاخوری روغن نارگیل بخورند. این کار به قوی شدن سیستم دفاعی بدن نوزاد کمک می کند.
    همچنین می توانید روغن زنجبیل را با روغن نارگیل به مقدار مساوی مخلوط کنید و به مدت یک دقیقه بر روی شکم نوزاد بمالید. این کار را روزی چند بار انجام دهید.

 

روغن نارگیل و ریفلاکس معده

بابونه:

بابونه درمان دیگری برای ریفلاکس معده نوزادان است. خواص آرامش بخشی و ضدانقباض و تشنج آن به هضم کمک می کند و درد را کاهش می دهد. برای استفاده از بابونه:

    نصف قاشق چایخوری گل خشک بابونه را در آب داغ بریزید.
    پنج تا ده دقیقه روی آن را بپوشانید.
    سپس بگذارید سرد شود.
    در طول روز یک تا دو قاشق چایخوری به نوزاد بدهید.

مادران شیرده نیز باید روزی دو تا سه بار چای بابونه بخورند.

نعناع:

خواص ضد انقباض و تشنج و آرامش دهنده این ماده باعث آرام شدن سیستم گوارشی و کاهش علائم ریفلاکس معده می شود. همچنین التهاب نیز کاهش می یابد. برای استفاده از نعناع:

    دو قطره روغن نعناع را در یک قاشق غذاخوری روغن زیتون بریزید. شکم نوزاد را به شکل چرخشی با این روغن ها ماساژ دهید. این کار را حداقل روزی دو بار انجام دهید.
    مادرهای شیرده می توانند روزی دو تا سه بار چای نعناع بخورند یا از کپسول های نعناع با نظر پزشک استفاده کنند.

 

نعناع و درمان ریفلاکس معده نوزاد

رازیانه:

اگر معده درد نوزاد به دلیل ریفلاکس معده یا نفخ باشد، رازیانه بهترین روش درمان است. هم مادر و هم نوزاد می توانند از این ماده استفاده کنند. به این صورت که:

    یک قاشق چایخوری دانه رازیانه را در یک لیوان آب داغ بریزید.
    بگذارید ده دقیقه بماند.
    روزی نصف تا یک قاشق چایخوری به نوزاد بدهید.

همچنین می توانید پودر دانه رازیانه سرخ شده را به غذای نوزاد بیفزایید.

 

رازیانه و ریفلاکس معده

زیره:

زیره درمان دیگر ریفلاکس معده می باشد. دانه های آن باعث تحریک شدن سیستم گوارشی و کاهش مشکلات آن مانند گاز یا اسید می شود. برای استفاده از زیره:

    یک قاشق چایخوری دانه زیره را در یک لیوان آب جوش بریزید.
    لیوان را به مدت پنج تا ده دقیقه بپوشانید.
    بگذارید سرد شود.
    سپس یک تا دو قاشق چایخوری محلول را روزانه به نوزاد بدهید.

رژیم غذایی مادر برای رفلاکس نوزاد

مادرهایی که به نوزاد شیر می دهند باید بیشترمراقب رژیم غذایی خود باشند. زیرا تاثیر مستقیمی بر سلامتی و رشد نوزاد دارد. برای کاهش ریفلاکس معده در نوزادان باید به نکات زیر در رژیم غذایی خود توجه داشته باشید:

    محصولات لبنی را کنار بگذارید زیرا پروتئین موجود در آن ها به سیستم گوارش نوزاد فشار می آورد.
    از خوردن موادی که حساسیت ایجاد می کنند مانند آجیل، سویا و تخم مرغ اجتناب کنید.
    غذاهای تند و چرب و نوشیدنی های گازدار و شکلات و کافئین را مصرف نکنید یا به حداقل برسانید.
    از سیگار و الکل دوری کنید.
  باید روزانه ماست پروبیوتیک مصرف کنید تا سیستم گوارشی خود را قوی نمایید که روی نوزاد نیز تاثیر می گذارد. 
    نوشیدن آب در طول شیردهی ضروری می باشد. 

 

لبنیات و ریفلاکس معده نوزاد

نکات اضافی در درمان ریفلاکس معده

    به یاد داشته باشید بعد از غذا دادن به نوزاد به مدت بیست تا سی دقیقه او را نخوابانید. 
    از زمین قرار دادن نوزاد بعد از شیر خوردن اجتناب کنید.
    روزی چند بار در وعده های کوچک به نوزاد غذا بدهید و در یک وعده بیش از حد به او شیر ندهید. 
    بدون مشورت با پزشک هیچ غذای جامدی به نوزاد ندهید.
    مراقب باشید نوزاد بیش از حد غذا نخورد.
    نوزاد را در معرض دود تنباکو قرار ندهید.
    به فرزندتان غر نزنید.
    از پوشاندن لباس های تنگ برای نوزاد خودداری کنید.
    غذاهای غلیظ تر برای نوزاد بهتر هستند. درباره این مسئله با پزشک مشورت کنید.
    اگر حدس می زنید غذایی در نوزاد حساسیت ایجاد می کند با پزشک مشورت کنید.
    اگر نوزاد با شیشه شیر می خورد. نوک شیشه را چک کنید. در صورتی که خیلی کوچک باشد موجب ورود هوا به معده و ریفلاکس معده می شود و اگر خیلی بزرگ باشد سرعت جریان شیر را زیاد می کند و می تواند نوزاد را اذیت کند. 

عوارض درمان نکردن رفلاکس نوزاد

 نوزادان و شیرخواران مبتلا به ریفلاکس معده در معرض عوارض کوتاه مدت یا بلند مدت ناشی از ورود محتویات اسیدی معده به مری و مجاری تنفسی فوقانی می باشند. این عوارض شامل :

  • ازوفاژیت یا التهاب قسمت تحتانی مری 
  • اختلالات تغذیه ای و رشدی
  • اسپاسم برونشها (سفت شدن عضلات مجاری تنقسی تحتانی)
  • عوارض طولانی مدت،غیرقابل کنترل و گاه غیر قابل توجیه تنفسی

سخن آخر

می دانیم که شما مادران اومایی عزیز بخصوص اگر تجربه اولتان باشد با دیدن کوچک ترین ناراحتی در نوزادتان نگرانش می شوید و به دلیل اذیت شدن و گریه های زیادش هم خودتان خسته و کلافه می شوید و هم نوزادتان از این موضوع رنج می برد. خوشبختانه در بسیاری از موارد مادران با انجام کارهای ساده  مثل روش های خانگی که در این مقاله آمد و رعایت رژیم غذایی مناسب بسیاری از این مسائل را حل کرده اند و آرامش بیشتری را به خودشان و فرزندشان هدیه داده اند. ریفلاکس معده نیز می تواند به راحتی درمان شود اما در صورتی که شدید باشد نیاز به مداخله پزشک دارد. 

[collapse id=2716]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

عفونت هلیکوباکترپیلوری (اچ پیلوری) زمانی رخ می دهد که یک نوع باکتری به نام هلیکوباکترپیلوری معده شما را آلوده می کند. این عفونت معمولا در دوران کودکی ایجاد می شود و علت اصلی زخم معده است که بیش از نیمی از مردم جهان به آن مبتلا هستند. متاسفانه اکثر مردم متوجه نمی شوند عفونت اچ پیلوری دارند و تنها در مرحله آخر که زخم معده گرفتند متوجه آن خواهند شد. اگر علائم و نشانه های زخم معده را دارید، پزشک احتمالا ابتدا عفونت اچ پیلوری را بررسی می کند. خوشبختانه در صورت تشخیص این عفونت با آنتی بیوتیک برطرف می شود.

در این مقاله می خواهیم شما اومایی عزیز را به طور کامل با این عفونت آشنا کرده و علائم و روش های درمان آن را برایتان توضیح دهیم. با ما همراه باشید.

در این مقاله می خوانیم:

علت ایجاد عفونت هلیکوباکترپیلوری
علائم عفونت هلیکوباکترپیلوری
عوامل خطرساز عفونت هلیکوباکترپیلوری
عوارض جانبی عفونت هلیکوباکترپیلوری
هلیکوباکترپیلوری چگونه درمان می شود؟
چه زمانی باید برای عفونت هلیکوباکترپیلوری به پزشک مراجعه کنید؟
نحوه جلوگیری از عفونت هلیکوباکترپیلوری

علت ایجاد عفونت هلیکوباکترپیلوری

نحوه دقیق عفونی شدن معده به وسیله اچ پیلوری هنوز به طور قطعی مشخص نیست. اما باکتری اچ پیلوری ممکن است از طریق تماس مستقیم با بزاق، استفراغ یا ماده مدفوع از فردی به فرد دیگر منتقل شود. اچ پیلوری همچنین ممکن است از طریق غذا یا آب آلوده وارد معده شما شود.

علائم عفونت هلیکوباکترپیلوری

اکثر افراد مبتلا به عفونت اچ پیلوری هیچ علائمی ندارند. برخی از افراد ممکن است به طور طبیعی با مقاومت بیشتری نسبت به اثرات مضر اچ پیلوری متولد شوند. در برخی افراد نیز ممکن است در صورت ابتلا علائم زیر مشاهده شود:

  • درد یا سوزش در شکم 
  • درد شکمی که در هنگام خالی بودن معده بدتر است.
  • حالت تهوع
  • از دست دادن اشتها
  • نفخ (بخوانید: 6 عادتی که باعث نفخ می شوند!)
  • کاهش وزن غیر طبیعی 

عوامل خطرسازعفونت هلیکوباکترپیلوری

اچ پیلوری اغلب در دوران کودکی دیده می شود. عوامل خطر برای عفونت اچ پیلوری مربوط به شرایط زندگی در دوران کودکی هستند، مانند:

زندگی در شرایط شلوغ. اگر در خانه ای شلوغ زندگی می کنید، خطر ابتلا به عفونت اچ پیلوری بیشتر است.

زندگی در کنار منابع آب آلوده. داشتن منبع آب پاکیزه، به کاهش خطر ابتلا به هلیکوباکترپیلوری کمک می کند.

زندگی در یک کشور در حال توسعه. افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند خطر ابتلا به عفونت اچ پیلوری  بیشتر تهدیدشان می کند.

زندگی با کسی که عفونت اچ پیلوری دارد. اگر فردی که با او زندگی می کنید دارای اچ پیلوری باشد، بیشتر احتمال دارد که دچار اچ پیلوری شوید زیرا قابل انتقال است.

 

عوامل خطر ساز در عفونت اچ پیلوری

عوارض جانبی عفونت هلیکوباکترپیلوری

عوارض ناشی از عفونت اچ پیلوری عبارتند از:

زخم ها

اچ پیلوری می تواند به پوشش محافظتی معده و روده کوچک آسیب برساند و به اسید معده اجازه می دهد زخم باز ایجاد کند. حدود 10 درصد از افراد مبتلا به اچ پیلوری دچار زخم معده یا روده می شوند.

التهاب پوشش معده

عفونت اچ پیلوری می تواند معده شما را تحریک کند و باعث التهاب شود.

سرطان معده

عفونت اچ پیلوری یک عامل خطر قوی برای نوع خاصی از سرطان معده است. بنابراین نباید نسبت به زخم معده بی اهمیت باشید.

 

زخم ناشی از اچ پیلوری

نحوه تشخیص هلیکوباکترپیلوری چگونه است؟

تست ها و روش های مورد استفاده برای تعیین اینکه آیا شما دارای عفونت اچ پیلوری هستید یا خیر؟ عبارتند از:

1- آزمایش خون:

تجزیه و تحلیل نمونه خون می تواند شواهدی از یک عفونت فعال یا قبلی اچ پیلوری در بدن شما را نشان دهد. با این حال، آزمایش های تنفس و مدفوع در تشخیص عفونت های فعال اچ پیلوری بهتر از آزمایش خون است.

2- آزمون تنفس:

در حین آزمون نفس، قرص، مایع یا پودینگ که حاوی مولکول های کربن برچسب شده است، مصرف می شود. اگر عفونت اچ پیلوری داشته باشید، وقتی محلول در شکم شما تجزیه می شود، کربن آزاد می شود. بدن شما کربن را جذب می کند و هنگامی که بازدم انجام می دهید، آن را دفع می کند. شما باید در یک کیسه گشاد بازدم انجام دهید و دکتر با استفاده از یک دستگاه خاص به شناسایی مولکول های کربن می پردازد.

داروهای سرکوب کننده اسید مانند مهارکننده های پروتئین (PPIs)، بیسموت سابسیالات (پپتو بیسمول) و آنتی بیوتیک ها می توانند با دقت آزمایش تداخل داشته باشند. بنابراین پزشک از شما میخواهد تا قبل از اینکه تست را انجام دهید، این داروها را به مدت یک یا دو هفته مصرف نکنید. این آزمون برای بزرگسالان و کودکان در دسترس است.

3- آزمایش مدفوع:

 یک تست آزمایشگاهی به نام تست آنتی ژن مدفوع به دنبال پروتئین های خارجی (آنتی ژن) برای تشخیص عفونت اچ پیلوری در مدفوع می باشد. 

4- آزمون دامنه:

 این آزمون به عنوان معاینه آندوسکوپی بالا شناخته می شود. در طول آزمون، دکتر یک لوله انعطاف پذیر مجهز به یک دوربین کوچک (آندوسکوپ) را به گلو و مری و به معده وارد می کند. این دستگاه به پزشک اجازه می دهد تا هر گونه بی نظمی در دستگاه گوارش فوقانی را مشاهده کرده و نمونه های بافتی (بیوپسی) بردارد.

این نمونه ها برای عفونت اچ پیلوری مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. این تست به طور کلی برای تشخیص عفونت اچ پیلوری توصیه نمی شود، زیرا این تست تهاجمی تر از تست نفس یا مدفوع است، اما ممکن است برای تشخیص زخم های اچ پیلوری یا برای جلوگیری از سایر بیماری های گوارشی مورد استفاده قرار گیرد.

هلیکوباکترپیلوری چگونه درمان می شود؟

عفونت های هلیکوباکترپیلوری معمولا با حداقل دو آنتی بیوتیک متفاوت در یک زمان درمان می شوند تا از ایجاد باکتری در برابر یک آنتی بیوتیک خاص جلوگیری کنند. پزشک همچنین یک داروی سرکوب کننده اسید تجویز می کند تا به بهبود زخم معده کمک کند. داروهایی که می توانند اسید را سرکوب کنند عبارتند از:

  • مهارکننده های پروتون (PPIs). این داروها باعث توقف تولید اسید در معده می شوند. بعضی از نمونه های PPI عبارتند از: امپرازول (Prilosec)، اسموپرازول (Nexium)، لانسورازول (Prevacid) و پانوترازول (Protonix).
  • مسدود کننده های هیستامین (H-2). این داروها یک ماده هیستامین هستند که باعث تولید اسید می شود. نمونه هایی از جمله سایمتیدین (Tagamet) و رانیتیدین (Zantac) از این نوع دارو می باشند.
  • بیسموت سالسیسیلات. به طور معمول به عنوان Pepto-Bismol شناخته شده است، این دارو با پوشش زخم و محافظت از اسید معده کار می کند.

پزشک ممکن است توصیه کند که حداقل چهار هفته پس از درمان باید آزمایش انجام شود. اگر تست ها نشان دهندۀ درمان ناموفق باشد، ممکن است یک دور دیگر از درمان با ترکیب متفاوتی از داروهای آنتی بیوتیک انجام شود.

11 درمان خانگی اچ پیلوری

بین یک سوم تا دو سوم جمعیت جهان تحت تاثیر باکتری اچ پیلوری قرار می گیرند. با توجه به اینکه اچ پیلوری باعث زخم ها و سرطان می شود، باید به آن توجه کرد!   خبر خوب این است که روش های خانگی زیر به شما در بهبود سریع تر کمک می کند. البته جایگزین داروهای پزشکی نیستند اما می توانند بعنوان مکمل استفاده شوند:

1- کران بری (زغال اخته)

کران بری به دو روش به مبارزه با اچ پیلوری می پردازد. اول اینکه آنها حاوی پروآنتی سیانیدین هایی هستند که باکتری را می کشند. در ثانی آنها از چسبیدن باکتری های اچ پیلوری به مخاط معده جلوگیری می کنند. به یاد داشته باشید آب کران بری که می خورید باید بدون قند و افزودنی باشد!

2- کلم بروکلی و کلم 

کلم بروکلی و کلم (و همچنین تربچه و بسیاری از سبزیجات دیگر) متعلق به خانواده Brassica است. این سبزیجات حاوی موادی به نام ایزوتیوسیانات هستند که باکتری ها را از بین می برند. غذاهای غنی از این مواد شامل آب کلم، کلم بروکلی و شربت کلم بروکلی می باشند. 

3- سیر، پیاز، موسیر، تره فرنگی 

بوی قوی که این سبزیجات هنگام برش ایجاد می کند به خاطر ماده ضد باکتری قوی است که برای محافظت از گیاه طراحی شده است و همچنین می تواند به عنوان یک آنتی بیوتیک طبیعی استفاده شود. مطالعات نشان می دهد افرادی که پیاز می خورند،کمتر مبتلا به عفونت اچ پیلوری می شوند. 

4- چای سبز

مصرف چای سبز به مدت طولانی به عنوان آنتی اکسیدان شناخته شده است و می تواند سلامتی را افزایش دهد. یک دلیل دیگر برای افزودن چای سبز به رژیم غذایی این است که با باکتری های اچ پیلوری مبارزه کرده و التهاب را کاهش می دهد (17 تا از مهمترین خواص چای سبز). 

5- زنجبیل

زنجبیل یکی از بهترین درمان های طبیعی برای مشکلات معده است و باعث بهبود عفونت اچ پیلوری نیز می شود. مطالعات نشان داده اند زنجبیل باعث1) عمل به عنوان عامل ضد باکتری، 2) حفاظت از مخاط معده، 3) کاهش التهاب، و 4) مهار رشد اچ پیلوری می شود. 

6- عسل

عسل حاوی پراکسید هیدروژن است که برای درمان عفونت های باکتریایی مناسب می باشد. توجه داشته باشید که همه نوع عسل دارای ویژگی های ضد باکتری است، اما عسل مانوکا بیشترین تاثیر را دارد.

 

11 درمان خانگی هلیکوباکتر پیلوری

7- روغن نارگیل

روغن نارگیل حاوی یک ماده شیمیایی به نام کارواکرول است که با تخریب غشای سلولی باکتری ها و جلوگیری از تکرار آنها عمل می کند. نکته بسیار خوب در مورد این روغن این است که باکتری های بد را می کشد، در حالی که باکتری های سالم را حفظ می کند. 

8- ویتامین C (به خصوص مرکبات)

مطالعات نشان داده است افرادی که دارای مقدار بالایی از ویتامین C در رژیم غذایی خود هستند کمتر احتمال دچار عفونت اچ پیلوری می شوند. زیرا ویتامین C در مخاط معده بسیار متمرکز می شود. این مسئله احتمالا التهاب را کاهش می دهد و در مقابل اچ پیلوری از بدن محافظت می کند.

9- اسیدهای چرب (به ویژه ماهی)

اسیدهای چرب ضرورتاً باعث از بین رفتن باکتری اچ پیلوری نمی شوند. با این حال، مصرف زیاد چربی های سالم باعث کاهش التهاب می شود. با کاهش التهاب، از ایجاد سرطان جلوگیری خواهد شد.

10- زردچوبه

زردچوبه یک ضد التهاب، ضد انعقاد و آنتی اکسیدان قوی است. مطالعات متعدد نشان داده است زردچوبه می تواند عفونت اچ پیلوری را از بین ببرد. 

11- برخی از پروبیوتیک ها

اچ پیلوری باعث تغییرات عمده ای در محیط معده می شود، به ویژه pH معده را تغییر می دهد. این مسئله به نوبه خود باعث تغییر در فلور روده خواهد شد. فلور روده برای سلامت عمومی بسیار مهم است! پروبیوتیک هاباکتری های مفید هستند. بعضی از پروبیوتیک ها می توانند باکتری های مضر را از بین ببرند، در حالی که پوشش معده را بهبود داده و باعث کاهش نشانه ها می شوند. دو نوع پروبیوتیک که برای درمان اچ پیلوری بسیار امیدوار کننده هستند عبارتند از:

  • Saccharomyces boulardii 
  • گونه های لاکتوباسیلوس

مولکول اورتو یک پروبیوتیک واقعا خوب است که حاوی هر دو این پروبیوتیک ها است و همچنین هیچ باکتری که بتواند عفونت اچ پیلوری را تغذیه کند یا مواد مضری برای روده باشد را شامل نمی شود. 

همچنین بخوانید: پروبیوتیک چیست+20 خواص درمانی آن

5 غذایی که نباید در صورت ابتلا به اچ پیلوری بخورید:

رژیم غذایی در درمان این بیماری بسیار مهم است و در صورت ابتلا باید تا حد امکان مواد غذایی زیر را کمتر مصرف کنید:

1- کربوهیدرات:

باکتری ها موجودات زنده ای هستند که زندگی می کنند. درست مثل همه چیزهایی که زندگی می کنند، آنها باید چیزی بخورند و به خصوص کربوهیدرات ها را دوست دارند. بنابراین، جای تعجب نیست که افرادی که بیشتر از مقدار کربوهیدرات مصرف می کنند، میزان بالاتری از عفونت اچ پیلوری را دارند. 

شما نمی توانید به طور کامل از شر کربوهیدرات ها خلاص شوید (میوه های سالم و سبزیجات نیز کربوهیدرات هایی دارند). با این حال، می توانید اطمینان حاصل کنید قندها را به حداقل برسانید.

2- نمک

نمک به طور مستقیم اچ پیلوری را تغذیه نمی کند. با این حال، اگر عفونت اچ پیلوری دارید، نمک خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد!

3- ترشی ها

نباید ترشی مصرف کنید. مطالعات نشان می دهد در صورت وجود اچ پیلوری خوردن ترشی باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان معده می شود. 

4- قهوه و الکل

این دو ماده باعث تشدید زخم می شوند. بنابراین اجازه دهید کاملا درمان شوید و بعد دوباره مصرف کنید.

5- غذاهایی که باعث آسیب به معده می شوند:

اچ پیلوری باعث خارش معده و ایجاد التهاب می شود. هر گونه غذائی که بیشتر به دستگاه گوارش آسیب می رساند، برای روند بهبودی شما نامناسب خواهد بود. این به معنای اجتناب از تمام غذاهای فرآوری شده، قندها و گلوتن است. این ها غذاهایی هستند که علاوه بر بدتر کردن عفونت می توانند منجر به سندرم روده تحریک پذیر شوند.

 

غذای غیر مجاز برای اچ پیلوری

چه زمانی باید برای عفونت هلیکوباکترپیلوری به پزشک مراجعه کنید؟

در صورتی که علائم و نشانه های مداوم دارید که شما را نگران می کنند، به پزشک مراجعه کنید. این علائم شامل موارد زیر می باشند:

  • درد شدید یا مداوم شکم
  • سخت غذا خوردن 
  • خون در مدفوع یا تیرگی مدفوع 
  • استفراغ خونی یا سیاه و یا استفراغ شبیه به دانه های قهوه

نحوه جلوگیری از عفونت هلیکوباکترپیلوری

در مناطقی از جهان که عفونت اچ پیلوری و عوارض آن شایع است، پزشکان بعضی اوقات افراد سالم را برای اچ پیلوری آزمایش می کنند.  اگر در مورد عفونت اچ پیلوری نگران هستید یا فکر می کنید احتمال ابتلا به سرطان معده بالا است، با پزشک خود صحبت کنید. با هم می توانید تصمیم بگیرید که آیا باید غربالگری اچ پیلوری را انجام دهید یا خیر. البته نحوه رعایت بهداشت و رژیم غذایی نیز تاثیر به سزایی در جلوگیری از این بیماری دارد.

سخن آخر

درست است که عفونت هلیکوباکترپیلوری بسیار همه گیر است اما این باعث نمی شود بی اهمیت باشد زیرا روزانه هزاران نفر به دلیل بی توجهی به این عفونت دچار سرطان معده می شوند. در صورتی که می توانستند خیلی زودتر با مصرف یک یا چند دوره آنتی بیوتیک آن را از بین ببرند. همچنین شیوه زندگی صحیح مانند پیروی از یک رژیم غذایی سالم و رعایت بهداشت عمومی و فردی تا حد زیادی از این بیماری جلوگیری می کند. 

[collapse id=2704]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

 زخم معده  می تواند بسیار دردناک باشد و در صورت ابتلا نمی توان آن را نادیده گرفت و حتی می تواند زندگی روزمره شما را نیز مختل کند. در صورتی که این بیماری درمان نشود، زخم می تواند دیواره معده را از بین برده و موجب شکل گیری سوراخ در آن شود و یا آسیب به رگ های خونی می زند که موجب خونریزی معده شده و به سلامت فرد آسیب جدی وارد می کنند. در این مقاله سعی داریم شما اومایی عزیز را با علت، علائم و درمان غذایی و دارویی زخم معده آشنا کنیم تا در صورت ابتلا بتوانید راحت تر آن را مدیریت و کنترل کنید!

در این مقاله می خوانیم:

علائم زخم معده چیست؟
 علت زخم معده چیست؟
عوامل خطرزا در شیوع زخم معده؟
تشخیص زخم معده چگونه است؟
چگونه زخم معده را درمان کنیم
برای زخم معده چی بخوریم
پیشگیری از زخم معده


زخم معده زخم های باز است که در پوشش معده رشد می کنند. این زخم ها همچنین می توانند در بخشی از روده درست در خارج از معده رخ دهند که به عنوان زخم های ثانویه شناخته می شوند. هر فردی بسته به شرایط زندگی خودش مانند منابع آبی که استفاده می کند و یا رژیم غذایی و یا استرس های روزمره ممکن است به این بیماری مبتلا شود.

علائم زخم معده

علامت اصلی زخم معده درد، در اطراف معده یا کمی بالاتر است. علائم کلاسیک زخم معده سوء هاضمه است، که دیسپپسی نیز نامیده می شود. سوء هاضمه باعث درد یا ناراحتی در ناحیه معده خواهد شد.  سوزش معده باید ناشی از ریفلاکس اسید یا بیماری ریفلاکس معده (GERD) باشد. این سوزش کمی بالاتر از معده رخ می دهد و در قسمت پایین سینه احساس می شود. شایان ذکر است که همه زخم معده ها باعث سوء هاضمه نمی شوند.

علائم زخم معده نسبت به سوزش سر دل بیشتر است و در برخی موارد نیز علائم مشخصی وجود ندارد. با این حال در صورت ابتلا به زخم معده احتمالا یک یا چند تا از شرایط زیر را تجربه خواهید کرد:

  •  یک درد سوزشی یا خفیف در ناحیه معده که این درد گاهی اوقات به عنوان "گزش" شناخته می شود
  •  برخی از افراد احساس گرسنگی را توصیف می کنند
  • کاهش وزن
  •  تهوع و استفراغ
  •  غذا نخوردن به خاطر درد 
  •  آروغ زدن زیاد
  • نفخ
  •  ممکن است درد با خوردن، نوشیدن یا مصرف آنتی اسیدها کاهش یابد.

زخم معده علائم کمی متفاوت از علائم مشکلات روده کوچک نشان می دهد:

- زخم معده درد و علائم کمتری نسبت به مشکلات معده دارد. گاهی اوقات درد بعد از خوردن غذا بدتر می شود. زخم های روده کوچک قادرند یک درد پایدار ایجاد کنند. در بیشتر مواقع درد در وسط شب بیشتر است، اما اول صبح بهبود می یابد. هنگامی که درد در طول روز ظاهر می شود، خوردن غذا موجب کاهش آن خواهد شد. 

- برخی از زخم های معده مهم نیستند و هیچ نوع اختلالات گوارشی را نشان نمی دهند. این زخم ها کمتر رایج هستند و پس از خونریزی، تشخیص داده می شوند. برخی از زخم ها می توانند به یک سوراخ در دیواره معده تبدیل شوند که یک وضعیت جدی است. علائم زخم معده در طول زمان تغییر می کند و ممکن است به سختی تشخیص داده شود.

مهم ترین علائم که نشان می دهند شما زخم معده دارید عبارتند از:

1- درد شکم

درد در قسمت شکم، به طور معمول بین سینه و ناحیه ناف، می تواند از نشانه های زخم معده باشد. این درد اغلب با امواج سوزش و یا درد شدید شکل می گیرد و به صورت مقطعی از بین می رود.

2- افزایش سوء هاضمه

زخم معده می تواند به سوء هاضمه شدید و تولید گازهای دردناک منجر شود که به معنای باد گلو و سکسه پس از خوردن وعده های غذایی است.

3- تهوع

به واسطه عدم تعادل در آنزیم های گوارشی، فرد مبتلا به زخم معده احتمالا با احساس خفیف تا شدید تهوع مواجه می شود که به طور معمول هنگام صبح و زمان خالی بودن معده ایجاد می شود.

4- سنگینی شکم

زخم معده موجب شکل گیری احساس سنگینی یا پری در قسمت شکم می شود که این شرایط مشابه با احساسی است که پس از نوشیدن مقدار زیادی از آب به انسان دست می دهد.

5- نشانه های شبیه آنفولانزا

بیشتر بیماران مبتلا به زخم معده به واسطه نشانه هایی شبیه به بیماری آنفولانزا مانند خستگی، ضعف عمومی، تب و تهوع دچار اشتباه در تشخیص بیماری خود می شوند (آنفولانزا | علائم، درمان و واکسن آنفولانزا).

6- بی اشتهایی

دردهای شدید و ناگهانی معده که بیماران مبتلا به زخم معده چند ساعت پس از هر وعده غذایی احساس می کنند اغلب به ترس آنها از غذا خوردن و یا از دست دادن کامل اشتها منجر می شود. در واقع این افراد ترجیح می دهند غذا نخورند تا این دردها را تحمل نکنند. 

 

علائم زخم معده

7- گرسنگی غیر قابل توضیح

احساس گرسنگی شدید چند ساعت پس از خوردن یک وعده غذایی کامل نیز در میان بیماران مبتلا به زخم معده رایج است. این حالت درد گرسنگی نیست، بلکه دردهای زخم معده است که به واسطه افزایش آنزیم های گوارشی شکل می گیرند.

8- کاهش وزن ناگهانی

با از دست دادن اشتها، به طور طبیعی کاهش وزن در نتیجه کاهش مصرف مواد غذایی رخ می دهد. در صورتی که زخم معده موجب استفراغ مرتب پس از هر وعده غذایی شود، نیز فرد مبتلا به این بیماری بصورت ناگهانی دچار کاهش وزن می شود. 

9- تغییر رنگ مدفوع

مدفوع فرد مبتلا به زخم معده می تواند نسبت به گذشته تیره‌تر و خمیری به نظر برسد و یا در صورت رشد و شدید شدن شرایط زخم ردپایی از خون در آن دیده شود.

10- استفراغ خونی

به واسطه سطوح بالای آنزیم های گوارشی در روده و معده، استفراغ یکی از نشانه های رایج زخم معده است. با این وجود، اگر استفراغ حاوی نشانه هایی از خون باشد، بیمار دچار زخم معده پیشرفته شده و نیازمند توجه و درمان فوری است.

 علت زخم معده چیست؟

زخم معده زمانی رخ می دهد که لایه ای که از معده محافظت می کند تجزیه می شود که به پوشش معده آسیب می رساند. این حالت معمولا در صورت وجود شرایط زیر بیشتر دیده می شود:

  • عفونت با باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori)
  •  مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و آسپرین، به ویژه اگر آنها برای مدت طولانی یا با دوزهای بالا مصرف شوند.
  • تصور می شود استرس یا غذاهای خاص نیز ممکن است باعث زخم معده شود، اما شواهد کمی برای نشان دادن این موضوع وجود دارد.

 

علت زخم معده

عوامل خطرزا در شیوع زخم معده

برخی رفتارها و عوامل باعث افزایش شانس ابتلا به زخم معده می شوند؛ این رفتارها شامل موارد زیر می باشند:

  •  استفاده منظم از استروئیدها
  • سیگار کشیدن
  •  تولید کلسیم بیش از حد یا هیپرکلسمی
  •  ژنتیک
  •  مصرف الکل
  •  سن 

این موارد بیشتر در افراد بالای 50 سال رایج هستند. البته در تمام سنین زخم معده رخ می دهد، اما در کودکان بسیار کمتر دیده می شود. اما از طرفی خطر ابتلا به این بیماری در کودکانی که والدین آن ها سیگار می کشند بیشتر است.

داروهای  NSAID و زخم معده:

گروهی از مسکن هایی که به عنوان NSAID شناخته می شوند خطر ابتلا به زخم معده را افزایش می دهند. دو مورد شناخته شده NSAID ها عبارتند از: آسپرین و ایبوپروفن. خطر ابتلا به زخم ها در صورت مصرف دارو در دوزهای بالا یا به طور مرتب برای مدت زمان طولانی افزایش می یابد. NSAID های قویتر نیاز به نسخه برای درمان یا جلوگیری از زخم معده دارند.

هشدار مهم:

در صورت ابتلا به زخم معده همیشه باید برچسب های داروها را بررسی کنید و در خصوص نگرانی های خود با داروساز یا پزشک صحبت کنید. آنها ممکن است یک جایگزین مانند استامینوفن را توصیه کنند.

تشخیص زخم معده چگونه است؟

تشخیص و درمان بستگی به علائم و شدت زخم دارد. برای تشخیص زخم معده، پزشک شما پرونده پزشکی را همراه با علائم و هر نوع دارو یا داروهای بدون نسخه که مصرف می کنید بررسی می کند. برای جلوگیری از عفونت H. pylori، تست خون، مدفوع و یا تنفس توصیه می شود. 

سایر آزمایش ها و روش های تشخیص زخم معده عبارتند از:

1- خوردن باریم:

در این آزمایش یک مایع سفید غلیظ  حاوی باریم را که دستگاه گوارش فوقانی شما را پوشش می دهد می خورید. این مایع به پزشک کمک می کند با استفاده از اشعه ایکس معده و روده کوچک شما را ببینید و بررسی کند. 

2-  آندوسکوپی :

در این روش یک لوله نازک و دوربین دار روشن از طریق دهان وارد معده و قسمت اول روده کوچک می شود. این تست برای بررسی زخم، خونریزی و هر گونه بافت غیرطبیعی در معده استفاده می شود.

3-  بیوپسی آندوسکوپی:

ممکن است در صورت شدید بودن زخم در هنگام آندوسکوپی قطعه ای از بافت معده برداشته شود تا برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده شده و پزشک بتواند تشخیص دقیق تری بدهد.

چگونه زخم معده را درمان کنیم؟

از آنجایی که نحوه درمان زخم معده و شدت آن بستگی دارد نمی توان تجویز دقیقی برای همه افراد انجام داد. اگر زخم معده شما اومایی عزیز شدید است حتما باید تحت نظارت پزشک باشید تا از آسیب های جدی جلوگیری شود. اما از آنجاییکه باکتری های H. pylori در حال حاضر یکی از مهمترین عوامل ایجاد زخم هستند، دانشمندان در حال بررسی نقش غذا در مبارزه با این عفونت می باشند تا احتمال ابتلا به زخم معده را نیز کاهش دهند. 

زخم های ناشی از عفونت H. pylori به احتمال زیاد باید با آنتی بیوتیک ها درمان شوند. پایبندی شدید به برنامه درمان توسط شما و پیگیری دقیق توسط پزشک، بهترین راه برای اطمینان از درمان موثر است و با این کار زخم های شما زودتر بهبود می یابند. سایر داروهای مورد استفاده برای درمان عبارتند از:

  •  سوکرالفات (Cerafate)
  •  میسوپروستل (Cytotec)
  • رانیتیدین (Zantac)
  • فاموتیدین (Pepcid)
  •  سیمتیدین (Tagamet HB)
  •  نیزاتیدین (Axil AR)
  • اومپرازول (Prilosec)
  • لانسوپرازول (Prevacid)
  •  رابپرازول (Aciphex)
  • اسومپرازول (Nexium)
  •  پانتوپرازول (Protonix)

داروهای آنتی بیوتیکی برای کشتن باکتری  H.pylori

علاوه بر خوردن غذاهای سالم، موارد زیر ممکن است به کاهش اثرات هلیکوباکتر پیلوری یعنی باکتری هایی که در بیشتر موارد باعث زخم معده می شوند، کمک کند. با این حال، این مکمل ها جایگزین داروهای تجویزی یا برنامه درمان فعلی شما نمی شوند. فقط می توانید از آن ها به عنوان مکمل دارویی با مشورت پزشک استفاده کنید. این مکمل ها عبارتند از:

  •  پروبیوتیک ها
  • عسل
  •  گلوتامین (منابع غذایی شامل مرغ، ماهی، تخم مرغ، اسفناج و کلم)

برای زخم معده چی بخوریم؟

علاوه بر مصرف آنتی بیوتیک ها و داروهای مسدود کننده توصیه شده توسط پزشک برای درمان زخم معده، خوردن غذاهای زیر نیز می تواند در مقابله با باکتری هایی که باعث زخم معده می شوند موثر باشند:

  • گل کلم
  • کلم
  •  تربچه
  •  سیب
  • بلوبری
  •  تمشک
  • توت فرنگی
  • گیلاس
  • فلفل دلمه ای
  • هویج
  •  کلم بروکلی
  •  سبزیجات، مانند کلم و اسفناج
  •  غذاهای غنی از پروبیوتیک مانند ماست، کفیر
  •  روغن زیتون و سایر روغن های گیاهی
  • عسل
  • سیر
  •  چای سبز بدون کافئین
  •  شیرین بیان
  • زردچوبه

 

زخم معده و درمان آن

 

اگر زخم معده شما به علت عفونت H. pylori ایجاد شده باشد، غذاهای غنی از آنتی اکسیدان ها بسیار سودمند هستند. آنها می توانند به حفاظت و فعال شدن سیستم ایمنی بدن کمک کنند و عفونت را از بین ببرند. آنها همچنین می توانند در برابر سرطان معده از شما محافظت کنند. بنابراین غذاهایی مانند زغال اخته، گیلاس و فلفل دلمه ای با قدرت آنتی اکسیدان قوی و سبزیجاتی مانند کلم و اسفناج حاوی کلسیم و ویتامین B به خوبی این کار را انجام می دهند.

کلم بروکلی حاوی سولفورفان است که به جلوگیری از فعالیت باکتری های تولید کننده عفونت کمک می کنند. برخی تحقیقات نشان می دهد که اسیدهای چرب موجود در روغن زیتون نیز می توانند به درمان عفونت H. pylori کمک کنند.

غذاهای پروبیوتیک غلیظ شده در مطالعات بالینی برای درمان زخم های معده و روده بسیار مفید هستند. این غذاها مانند میسو، نارنج و کیمچی می توانند از عفونت مجدد جلوگیری کنند. زردچوبه در حال حاضر به عنوان یک درمان بالقوه برای زخم ها نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. سیر، چای سبز بدون کافئین و شیرین بیان نیز برای درمان این بیماری مناسب هستند.

همچنین بخوانید: پروبیوتیک چیست+20 خواص درمانی آن

مکمل ها نیز می توانند سودمند باشند:

اگر زخم معده شما با یک آنتی بیوتیک درمان شود، در نظر گرفتن یک مکمل پروبیوتیک به عنوان بخشی از برنامه غذایی بسیار مهم است. این کار می تواند علائم مرتبط با آنتی بیوتیک را کاهش دهد. همچنین ممکن است اثربخشی آنتی بیوتیک را بهبود بخشد. از دکتر خود بپرسید که بهترین داروی پروبیوتیک برای داروهای آنتی بیوتیکی که در حال حاضر مصرف می کنید چیست. Lactobacillus، Bifidobacterium و Saccharomycessupplements در افرادی که مبتلا به زخم ناشی از عفونت H. pylori هستند مفید می باشد.

غذایی که در هنگام رفلکس اسید و زخم معده باید کاهش دهید:

برخی از افراد مبتلا به زخم معده دارای ریفلاکس اسید نیز هستند. در بعضی از افراد، غذاهای خاصی می توانند قسمت پایینی مری یا LES را شل کنند. LES شل باعث می شود اسید به پشت مری برگردد و باعث سوزش معده، سوء هاضمه و درد می شود. غذاهایی که ممکن است باعث افزایش ریفلاکس اسید شوند عبارتند از:

  • قهوه
  • شکلات
  • غذای تند
  •  الکل
  •  غذاهای اسیدی مانند مرکبات و گوجه فرنگی
  •  کافئین
  • زیاد غذا خوردن و غذا خوردن 2 تا 3 ساعت قبل از خواب ممکن است علائم ریفلاکس را بدتر کند.

حتما بخوانید: 11 درمان خانگی عفونت هلیکوباکترپیلوری ( اچ پیلوری)

ارتباط رژیم غذایی و زخم معده

در گذشته تصور می شد رژیم غذایی می تواند باعث زخم معده شود. اکنون می دانیم این مسئله کاملا درست نیست. همچنین می دانیم غذاهایی که می خورید، زخم معده را درمان نمی کنند اما یک رژیم سالم می تواند باعث بهبود بیماری روده و سلامت کلی شما و جلوگیری از بیماری ها شود. به طور کلی، رژیم غذایی با مقدار زیادی میوه، سبزیجات و فیبر ایده خوبی برای سالم نگه داشتن معده و روده است.

پیشگیری از زخم معده

-  اگر زخم معده دارید، هنگام انتخاب قرص های مسکن، احتیاط کنید. آسپرین و دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند NSAID ها و ایبوپروفن نه تنها باعث زخم می شوند، بلکه باعث خونریزی زخم نیز خواهند شد. از داروهای پودری سردرد اجتناب کنید، زیرا معمولا حاوی آسپیرین هستند. بهترین انتخاب استامینوفن است که باعث ایجاد زخم معده نمی شود.

-  مکمل های آهن را به مقدار زیاد مصرف نکنید . اگر چه افراد مبتلا به زخم معده دچار کم خونی می شوند و ممکن است نیاز به مصرف آهن داشته باشند، اما مصرف بیش از حد آهن می تواند باعث بدتر شدن و تخریب پوشش معده شود. از پزشک خود بپرسید چقدر آهن نیاز دارید.

- یاد بگیرید چگونه با استرس کنار بیایید. تکنیک های آرام سازی شامل تنفس عمیق و ورزش متوسط و یوگا می تواند به کاهش استرس و بهبود زخم کمک کند.

سخن آخر

همیشه گفته ایم و باز هم می گوییم و تاکید می کنیم که پیشگیری بهتر از درمان است. یکی از مهم ترین عوامل ایجاد عفونت و زخم معده زندگی در محیطی غیر بهداشتی از نظر اجتماعی و فردی و یا محیطی با منابع آب غیر پاکیزه می باشد زیرا باکتری هایی که باعث زخم معده می شوند به راحتی از طریق این راه ها انتقال پیدا می کنند. بنابراین باید بخصوص در مسافرت ها و یا خوابگاه ها حواسمان باشد که در چه شرایطی هستیم و کاملا نکات بهداشتی را رعایت کنیم و از دیگران هم بخواهیم این کار را انجام دهند تا در سلامت بمانیم.

[collapse id=2705]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

یکی از بیماری هایی که ممکن است هر فردی در هر سن و سالی به آن مبتلا شود یبوست می باشد. منتها شرایط یبوست از خفیف تا شدید برای هرکس متفاوت است. در این بیماری فرد به سختی می تواند دفع داشته باشد و معمولا در مراحل متوسط تا شدید دل درد یا درد در ناحیه مقعد ایجاد می شود. بنابراین یادگیری نحوه درمان آن بسیار مهم است. خوشبختانه یبوست از بیماری هایی است که در اکثر اوقات با کمی آگاهی در خانه درمان می شود.

در این مقاله می خواهیم شما را با روش های آسان و موثر خانگی درمان یبوست آشنا کنیم تا در صورت دچارر شدن به آن بدانید چطور می توان این بیماری را درمان کرد. با ما همراه باشید:

در این مقاله می خوانیم:

یبوست چیست؟
علت ایجاد یبوست چیست؟
علائم یبوست چیست؟
برای درمان سریع یبوست چی بخوریم؟
19 درمان خانگی برای یبوست
چه زمانی باید برای یبوست مزمن به پزشک مراجعه کنم؟
ورزش مناسب برای رفع یبوست


یبوست چیست؟

- یبوست معمولا زمانی اتفاق می افتد که شما کمتر از 3 بار در هفته حرکت روده یا دفع داشته باشید. در حالت شدید این بیماری، شما در هر هفته یک مرتبه یا کمتر حرکت روده را تجربه می کنید. تنها دو یا سه روز بدون مدفوع مشکلی ایجاد نمی کند و باعث اضطراب روانی می شود. اما باید درمان شود تا مشکلات بعدی پیش نیاید. 

- تعداد حرکات روده معمولا با سن کاهش می یابد. اکثر بزرگسالان بین سه تا 21 بار در هفته حرکات روده را مشاهده می کنند. رایج ترین الگو یک بار در روز است، اما این الگو در کمتر از نیمی از افراد دیده می شود. علاوه بر این، اکثر افراد دارای دفع نامنظم هستند و هر روز به تعداد یکسان حرکات روده ندارند.

- بر خلاف باور عمومی، هیچ شواهدی وجود ندارد که در صورت عدم دفع و یبوست "سموم" ذخیره شده و یا به سرطان منتهی شود.

بیماری یبوست چیست

انواع یبوست:

مهم است که یبوست حاد را از یبوست مزمن (طولانی مدت) تشخیص دهیم زیرا در صورت حاد بودن حتما باید تحت نظر پزشک باشید. 

یبوست حاد:

یبوست حاد معمولا ناگهانی اتفاق می افتد و طوری هست که قبلا آن را تجربه نکرده اید. این نوع بیماری نیاز به ارزیابی فوری دارد زیرا ممکن است یک بیماری جدی پزشکی  (به عنوان مثال، تومورهای روده بزرگ) علت اصلی آن باشد. همچنین اگر همراه با علائمی مانند خونریزی مقعد، درد شکمی و گرفتگی، تهوع و استفراغ و از دست دادن غیرمعمول وزن باشد، بیشتر نیاز به مراقبت های پزشکی خواهد داشت.

یبوست مزمن:

ارزیابی یبوست مزمن ضروری نیست، به خصوص اگر اقدامات ساده را انجام داده باشید.


علت ایجاد یبوست چیست؟

یبوست زمانی اتفاق می افتد که روده آب زیادی را جذب کند. این اتفاق در صورتی رخ می دهد که انقباض عضلات روده آهسته یا ضعیف باشد. در نتیجه مدفوع به آرامی حرکت می کند و آب بیشتری از دست می دهد. 

1) فقدان فیبر در رژیم غذایی

افرادی که رژیم غذایی آن ها دارای مقدار خوبی از فیبر استکمتر دچار یبوست می شوند. مصرف غذاهای غنی از فیبر مانند میوه ها، سبزیجات و دانه های غنی برای جلوگیری از یبوست ضروری است. فیبر حرکات روده را افزایش داده و از یبوست جلوگیری می کند. اما غذاهای با فیبر کم شامل غذاهای پرچرب مانند پنیر، گوشت و تخم مرغ می توانند باعث یبوست شوند. 

2) عدم فعالیت فیزیکی

اگر فرد بیش از حد از نظر فیزیکی غیر فعال باشد یبوست رخ می دهد. این مسئله به خصوص در بزرگسالان مسن بیشتر دیده می شود. افرادی که برای مدت طولانی، چندین روز یا چند هفته مانند برخی خانم های باردار استراحت مطلق هستند، در معرض خطر ابتلا به یبوست می باشند. برخی معتقدند فعالیت بدنی باعث متابولیسم بالا می شود و فرآیندهای بدن را سریعتر می کند. در نتیجه دفع بهتری هم انجام می شود. 

3) داروها

مصرف برخی از داروها نیز می تواند منجر به یبوست شود. شایعترین داروهای ایجاد یبوست عبارتند از:

  •  داروهای مسکن درد (اپیوئید) شامل کدئین (تیولنول)، اکسید کودون (پروکوت) و هیدرومورفون (دیوآوادید)
  •  داروهای ضد افسردگی شامل آمیتریپتیلین (الاویل) و ایمی پرامین (Tofranil)
  •  داروهای ضد انعقادی از جمله مکمل های آهن حاوی فنیتوین (دیلانتین) و کاربامازپین (تگراتول)
  •  داروهای مسدود کننده کانال کلسیم شامل دیلیتازیم (Cardizem) و nifedipine) Procardia)
  • آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم از جمله Amphojel و Basaljel
  •  دیورتیک ها شامل کلروتیازید (دیوریل)

4) شیر

در برخی از افراد دستگاه گوارش نمی تواند به خوبی ترکیبات شیر را تحمل کند و به همین دلیل هنگام مصرف شیر و فراورده های لبنی دچار یبوست می شوند.

5) سندرم روده تحریک پذیر

افرادی که از سندرم روده تحریک پذیر رنج می برند، در مقایسه با سایر افراد، بیشتر دچار یبوست می شوند.

6) بارداری

بارداری باعث تغییرات هورمونی می شود و همین امر منجر به افزایش احتمال یبوست خواهد شد(10 درمان یبوست در بارداری). همچنین رحم ممکن است روده را فشرده کند و باعث کند شدن عبور غذا شود.

7) پیری

با افزایش سن، متابولیسم بدن کاهش می یابد، و در نتیجه فعالیت روده کم می شود. عضلات در دستگاه گوارش نیز مانند قبل کار نمی کنند.

8) تغییر عادات

هنگامی که فرد مسافرت می کند، روال معمول زندگی او تغییر خواهد کرد. این مسئله می تواند سیستم گوارش را تحت تاثیر قرار دهد که گاهی اوقات منجر به یبوست و گاهی نیز منجر به اسهال می شود. همچنین ممکن است وعده های غذایی در زمان های مختلف و متفاوت از گذشته خورده شود. تمام این تغییرات می تواند خطر ابتلا به یبوست را افزایش دهد.

 

علت یبوست

9) مصرف بیش از حد مسهل ها

برخی معتقدند فرد حداقل باید یکبار در روز دفع داشته باشد، اما این اعتقاد درست نیست. به همین دلیل برخی افراد داروهای مسهل مصرف می کنند. داروهای مسهل در کمک به حرکت روده موثر هستند. با این حال، استفاده مرتب آن ها باعث می شود بدن به آنها عادت کند و به تدریج دوز مورد نیاز برای دستیابی به همان تاثیر افزایش می یابد. ملین ها می توانند اعتیادآور باشند و عدم استفاده از آن ها خطر ابتلا به یبوست را افزایش می دهد.

10) عدم مراجعه به توالت در هنگام نیاز

اگر فرد حرکت روده را نادیده بگیرد و در صورت نیاز به توالت نرود، نیاز به توالت رفتن به تدریج از بین می رود. در صورت طولانی شدن این اتفاق، مدفوع خشک و سخت می شود.

11) عدم نوشیدن آب کافی

اگر در حال حاضر یبوست دارید، نوشیدن مایعات بیشتر باعث بهبود یبوست نمی شود. اما به طور کلی در طول زمان مصرف منظم آب آشامیدنی خطر ابتلا به یبوست را کاهش می دهد. زیرا ییبوست با کم شدن آب بدن ارتباط دارد. همچنین بسیاری از نوشابه ها و نوشیدنی های حاوی کافئین باعث کم آبی بدن و یبوست می شود. الکل نیز آب بدن را دفع می کند و باعث افزایش احتمال یبوست خواهد شد.

12) مشکلات روده بزرگ یا راست روده

تومورها می توانند فضاها را فشرده یا محدود کنند و باعث یبوست می شوند. همچنین، بافت زخم، دیورتیکولوزیس و باریک شدن غیرطبیعی روده بزرگ یا راست روده نیز باعث یبوست می شود.

13) برخی بیماری ها

بیماری هایی که باعث کاهش حرکت مدفوع در روده بزرگ، راست روده یا انسداد آن می شود فرد را دچار یبوست می کند. این موارد عبارتند از:

اختلالات عصبی: بیماری پارکینسون، سکته مغزی، آسیب نخاعی و شبه انسداد روده ای مزمن می تواند منجر به یبوست شود.

 شرایط غدد درون ریز و متابولیک: اوره بالا، دیابت، هیپرگلیسمی، کنترل ضعیف گلیکوزمی و کم کاری تیروئید.

 بیماری های سیستمیک: این ها بیماری هایی هستند که ممکن است تنها بر برخی اندام ها و بافت ها  و یا بر کل بدن تاثیر بگذارند و شامل بیماری لوپوس، اسکلرودرمی و آمیلوئیدوز می باشند.

 سرطان: یبوست در افرادی که مبتلا به سرطان هستند، عمدتا به علت درد و شیمی درمانی ایجاد می شود.


علائم یبوست چیست؟

یبوست معمولا توسط حرکت آهسته مواد در داخل روده بزرگ (روده) اتفاق می افتد. دو اختلال محدود به روده که باعث یبوست می شوند شامل انسداد روده و اختلال عملکرد کف لگن می باشند. علائم یبوست عبارتند از:

  • حرکات کم روده ای
  •  تنش هنگام رفتن به دستشویی
  •  مدفوع سخت و یا کم
  •  احساس تخلیه ناقص پس از رفتن به دستشویی
  •  کاهش ناراحتی شکمی
  •  نفخ شکمی 
  •  خونریزی مقعد یا شکاف به دلیل آسیب های ناشی از مدفوع سخت
  • گاهی اوقات اسهال به دلیل انسداد روده بزرگ توسط مدفوع سخت 
  • سفتی روده
  •  اختلال روانی و  یا وسواس با نیاز به رفتن به دستشویی
  •  تشدید بیماری دیورتیکولار، هموروئید  و پرولاپس مقعدی

توجه توجه:

-  اگر یبوست ناگهانی و شدید و همراه با سایر نشانه های مضر از قبیل از دست دادن وزن باشد یا درمان های ساده اثر نداشته باشد، باید به پزشک مراجعه کنید.

-  آزمایشات برای تشخیص علت یبوست شامل تاریخچه، معاینه فیزیکی، آزمایش خون، اشعه X شکمی، تنقیه باریوم، آزمایش ترشح روده، آزمایش تحرک انحرافی و آزمایشات مربوط به حالت های حرکتی روده می باشد.

 

علائم یبوست چیست


برای درمان سریع یبوست چی بخوریم؟

هدف از درمان یبوست ایجاد حرکت روده ای است که هر دو تا سه روز بدون استرس انجام شود. درمان ممکن است شامل مواد غذایی با فیبر بالا، ملین های غیر محرک، ملین های محرک، تنقیه، شیاف، داروهای تجویزی و جراحی باشد. اصول مختلفی در رابطه با ارزیابی و درمان یبوست وجود دارد که عبارتند از:

1- بین یبوست حاد و یبوست مزمن (طولانی مدت) تفاوت وجود دارد. بنابراین، باید یبوست حاد بررسی شود و اگر ناشی از بیماری جدی است درمان گردد.

2- شروع درمان به موقع و استفاده از درمان هایی است که کمترین احتمال آسیب را دارند. این امر باعث جلوگیری از انقباض و یبوست می شود و همچنین از آسیب احتمالی به روده بزرگ جلوگیری می کند که می تواند ناشی از استفاده مکرر از محصولات محرک باشد.

3- باید بدانیم که زمان ارزیابی علت یبوست مزمن چه زمانی است. اگر درمان های ساده اثربخش نباشند، باید علت یبوست توسط پزشک ارزیابی شود.

 

درمان یبوست چیست

 هدف درمان یبوست نباید حرکت روزانه روده باشد، اما بعد از درمان حرکات روده باید هر دو تا سه روز بدون مشکل (بدون تنش) دستشویی بروید.

1- رژیم حاوی فیبر، مواد معدنی، روان کننده و نرم کننده های مدفوع

- بهترین راه اضافه کردن فیبر به رژیم غذایی، افزایش مقدار میوه ها و سبزیجات است. این به معنی مصرف حداقل پنج وعده میوه و سبزی در روز است. با این حال، برای بسیاری از مردم، مقدار میوه ها و سبزیجات مورد نیاز ممکن است زیاد باشد و باعث بهبود نشود. در این مورد، مکمل های فیبردار مفید می باشند.

- فیبر به عنوان مواد ساخته شده توسط گیاهان تعریف شده است که توسط دستگاه گوارش انسان هضم نمی شود و باعث حجیم شدن مدفوع می شود. بسیاری از انواع فیبرها درون روده به آب متصل شده و آب را در داخل روده نگه می دارد. 

- رایج ترین منابع فیبری عبارتند از:

  •  میوه ها و سبزیجات
  • سبوس گندم یا جو
  • پسلیوم
  • متیل سلولز مصنوعی 
  •  Polycarbophil 
  • عصاره مالت

با عوارض جانبی مصرف رژیم پرفیبر چه کنیم؟

- افزایش گاز (نفخ شکم) یکی از عوارض جانبی مواد فیبردار می باشد. گاز به این دلیل ایجاد می شود که باکتری هایی که به طور معمول در داخل روده هستند برای هضم، فیبر را به مقادیر کوچک تقسیم می کنند. در نتیجه باکتری های روده گاز را به عنوان یک محصول جانبی از هضم تولید می کنند. تمام فیبرها، بدون توجه به منبع آنها، می توانند باعث نفخ شکم شوند. با این حال، از آنجایی که باکتری ها در توانایی خود برای هضم انواع فیبر متفاوت هستند، منابع مختلف آن ممکن است به صورت متفاوت گاز تولید کند.

در واقع توانایی باکتری ها برای هضم یک نوع فیبر می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. این تغییر پذیری انتخاب بهترین نوع فیبر را برای هر فرد سخت تر می کند. به همین دلیل برخی مواد در بدن یک فرد نفخ زیادی ایجاد می کند در صورتی که همان مواد در بدن فرد دیگر نفخ کمی تولید خواهد کرد.

- بنابراین منابع مختلف فیبر باید یکی یکی بررسی شوند تا بهترین آن ها را انتخاب کنیم. در این حالت باید از دوز کم شروع کرد و هر یک تا دو هفته دوز را افزایش داد تا اینکه اثر مطلوب به دست آید و نفخ شکم برطرف شود. فیبر یک شبه کار نمی کند، بنابراین هر محصول باید در عرض چند هفته آزمایش شود. اگر علائم نفخ شکمی اتفاق می افتد، دوز می تواند برای چند هفته کاهش یابد و سپس دوز بالاتردوباره آزمایش شود. به طور کلی گفته شده است که مقدار گاز تولید شده توسط فیبر هنگام مصرف در مدت زمان طولانی کاهش می یابد. 

- هنگام استفاده از مقادیر فیبر بالا، توصیه می شود مقدار بیشتری آب (به عنوان مثال، یک لیوان آب با هر دوز) مصرف کنید. در تئوری، آب مانع از "سخت شدن" فیبر و انسداد روده می شود. این نظریه ساده و منطقی به نظر می آید.

- برخی افراد نمی توانند به راحتی از رژیم های پر فیبر استفاده کنند. بخصوص اگر فرد مشکل چسبندگی روده یا باریکی روده دارد باید پیش از مصرف برخی غذاها و تغییر رژیم غذایی با پزشک صحبت کند. همچنین برخی از محصولات حاوی قند هستند و افراد مبتلا به دیابت باید محصولات بدون قند انتخاب کنند.

2- ملین های روان کننده

- ملین های روان کننده حاوی چربی های معدنی به عنوان چربی های ساده یا امولسیون (ترکیب با آب) چربی هستند. چربی در داخل روده باقی می ماند، ذرات مدفوع را پوشش می دهد و احتمالا از تخلیه آب از مواد جلوگیری می کند. این احتباس آب منجر به مدفوع نرمتر و راحت تر می شود. چربی معدنی به طور کلی فقط برای درمان کوتاه مدت استفاده می شود زیرا استفاده طولانی مدت آن معایب بالقوه دارد.

- چربی می تواند ویتامین های محلول در چربی را از روده جذب کند و اگر برای مدت طولانی استفاده شود، ممکن است منجر به کمبود این ویتامین ها شود. این مسئله در حاملگی حائز اهمیت است زیرا تامین مناسب ویتامین ها برای جنین مهم است.

در افراد بسیار جوان یا بسیار سالمند که مکانیسم بلع آنها قوی نیست، مقدار کمی از چربی فرو نشسته ممکن است به ریه وارد شود و موجب ایجاد نوعی پنومونی شود که به نام پنومونی لیپید معروف است. چربی های معدنی همچنین ممکن است جذب بعضی از داروها مانند وارفارین (کومادین) و داروهای ضد بارداری خوراکی را کاهش دهند، در نتیجه اثربخشی آنها کاهش می یابد. علیرغم این معایب بالقوه، چربی معدنی در صورت نیاز به درمان کوتاه مدت، می تواند موثر باشد.

3- ملین های ملایم (شل کننده مدفوع)

- ملین های ملایم معمولا به عنوان نرم کننده های مدفوع شناخته می شوند. آنها حاوی ترکیب docusate  هستند. Docusate  عاملی مرطوب کننده است که آب درون روده را برای نفوذ و ترکیب با مواد در روده بهبود می بخشد. این افزایش آب  مدفوع را نرم می کند و از ایجاد یبوست جلوگیری خواهد کرد. ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا این ملین اثر کند. اگر این ملین هیچ تاثیری نداشته باشد دوز آن باید بعد از یک تا دو هفته افزایش یابد.

- هنوز عوارض جانبی خاصی برای ملین ها مشخص نشده است اما استفاده از مواد نرم کننده همراه با روغن معدنی یا داروهای تجویزی خاص توصیه نمی شود.

- محصولات ملین معمولا زمانی استفاده می شوند که نیاز به نرم شدن موقت باشد (به عنوان مثال بعد از عمل جراحی، زایمان یا حملات قلبی). آنها همچنین برای بیماران مبتلا به بواسیر ( علت بواسیر در زنان) یا شکاف های مقعدی استفاده می شوند.

4- ملین های هیپراسمولار

- ملین های هیپراسمولار ترکیبات غیر قابل جذبی هستند که درون روده بزرگ باقی می مانند و آب را که قبلا در روده بزرگ است حفظ می کند. نتیجه آن نرم شدن مدفوع و کاهش یبوست است. شایع ترین محصولات هیپروسمولار شامل لاکتولوز و پلی اتیلن گلیکول می باشد. برخی از این داروها فقط با نسخه قابل دسترسی هستند. این محصولات برای استفاده درازمدت بی خطر هستند، اما با عوارض جانبی متعددی همراه می باشند.

- مسهل های هیپراسمولار ممکن است توسط باکتری های روده هضم شوند و به گاز تبدیل شوند، که نفخ شکمی را افزایش می دهند. با کاهش دوز ملین کننده، می توان گاز را کاهش داد. در برخی موارد، گاز در طول زمان کاهش می یابد.

5-  مسهل های بدون نسخه

 مسهل های محرک و بدون نسخه از جمله محصولات گیاهی، باید به عنوان آخرین راهکار مورد استفاده قرار گیرد زیرا ممکن است به روده آسیب برساند و یبوست را بدتر کند. از جمله این مسهل ها می توان به ملین های سالین و تحریک کننده اشاره کرد:

ملین های سالین

- ملین های سالین حاوی یون های غیر قابل جذب مانند منیزیم، سولفات، فسفات و سیترات هستند. این یون ها در روده بزرگ باقی می مانند و باعث می شود آب به روده بزرگ برسد و با نرم کردن مدفوع از یبوست جلوگیری می کند. 

- منیزیم موجود در این دارو  همچنین ممکن است اثرات تحریک کننده خفیفی بر روی ماهیچه های روده داشته باشد. منیزیم در محصولات حاوی منیزیم تا حدی جذب روده و بدن می شود. منیزیم از طریق کلیه ها از بدن دفع خواهد شد. بنابراین، بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه نباید از این ترکیبات استفاده کنند. 

- ملین های سالین در عرض چند ساعت عمل می کنند. به طور کلی، محصولات قوی سالین نباید به طور منظم مورد استفاده قرار گیرد. اگر به دلیل مصرف زیاد این دارو اسهال ایجاد شود و آب از دست رفته هم جایگزین نشود، بدن دچار کم آبی خواهد شد.  بیشترین استفاده و خفیف ترین محصولات سالین شیر مگنزیا است. همچنین Epsom Salt یک ملین قوی سالین است که حاوی سولفات منیزیم است.

ملین های تحریک کننده

- مواد معدنی تحریک کننده باعث تحریک عضلات روده کوچک و روده بزرگ می شوند تا محتویات آنها سریع تر حرکت کنند. آنها همچنین مقدار آب روده را افزایش می دهند تا دفع راحت تر انجام شود.

6- تنقیه

- انواع مختلفی از تنقیه وجود دارد. تنقیه باعث تحریک روده بزرگ می شود تا مواد از آن خارج شوند. هر کدام از روش های تنقیه عملکرد متفاوتی دارند. به عنوان مثال، تنقیه سالین باعث می شود آب به روده بزرگ برسد. تنقیه فسفات عضلات روده را تحریک می کنند. تنقیه روغن های معدنی روان کننده  هستند و مدفوع سخت را نرم و لطیف می کنند. 

- تنقیه به خصوص در هنگامی که مدفوع در مقعد گیر کرده است سودمند است. به منظور موثر بودن، دستورالعمل های تنقیه باید رعایت شود. این امر مستلزم استفاده کامل از تنقیه، موقعیت مناسب پس از تنقیه و انجام تنقیه تا زمانی که گرفتگی عضلات احساس شود می باشد. دفع معمولا بین چند دقیقه تا یک ساعت پس از تنقیه اتفاق می افتد.

- تنقیه به معنای استفاده مداوم به جای استفاده منظم است. استفاده مکرر با فواصل کوتاه زمانی از تنقیه می تواند باعث اختلالات مایعات و الکترولیت ها در بدن شود. این موضوع خصوصا در مورد تنقیه با آب شیرین اتفاق می افتد. تنقیه با کف صابون توصیه نمی شود، زیرا می تواند به طور جدی به مقعد و راست روده صدمه بزند.

7- شیاف

مانند روش های تنقیه، انواع مختلف شیاف نیز مکانیزم های مختلفی دارند. شیاف های محرک حاوی بیزاکودیل وجود دارد. اعتقاد بر این است که شیاف گلیسیرین بیشتر باعث تحریک مقعد می شود. ورود انگشت به مقعد در هنگام شیاف باعث تحریک بیشتر حرکت روده خواهد شد. 

8- محصولات ترکیبی

محصولات بسیاری وجود دارد که از ترکیب مسهل های مختلف ساخته شده است. به عنوان مثال، محصولات خوراکی که در آن ها سنا و پسلیوم و یا سنا و گلیسیرین وجود دارند از انواع محصولات ترکیبی هستند. حتی ممکن است در یک محصول سه مسهل وجود داشته باشد. این محصولات می توانند مناسب و موثر باشند، اما آنها حاوی محصولات محرک می باشند. بنابراین، در صورت استفاده دائمی از این محصولات نگرانی در مورد آسیب های دائمی به روده وجود دارد و نباید از این درمان ها به صورت درازمدت استفاده کرد، مگر اینکه درمان غیرمتعارف نتواند انجام شود.

9- آموزش عملی شل کردن عضلات

اکثر عضلات لگن اطراف مقعد تحت کنترل اختیاری قرار دارند. بنابراین، آموزش بیوفیدبک (بازخورد زیستی) می تواند به بیماران مبتلا به اختلال کف لگن یاد دهد چگونه به عضلات خود به طور عادی مسلط شوند. در طول آموزش بیوفیدبک مقعدی، یک سوند حساس به فشار از طریق مقعد وارد می شود. هر بار که بیمار عضلات را منقبض می کند، عضلات فشاری ایجاد می کنند که توسط سوند حس می شود و روی یک صفحه ثبت می شود. با تماشای فشار روی صفحه و تلاش برای اصلاح آنها، بیماران یاد می گیرند چگونه آرام شوند و عضلات را به طور عادی منقبض کنند.

10- ورزش

افرادی که تحرک ندارند، بیشتر از افرادی که فعال هستند، مبتلا به یبوست می شوند. با این حال، مطالعات بر روی ورزش نشان داده است که ورزش تاثیر چندانی بر فرکانس زمانی که به دستشویی می روید ندارد. بنابراین، ورزش بیشتر برای مزایای سلامت دیگر توصیه می شود و برای اثر آن بر یبوست توصیه نمی شود.

11- عمل جراحی

برای بیماران مبتلا به یبوست که به علت بیماری های روده بزرگ یا سوءتغذیه ملایم دچار یبوست شده اند، عمل جراحی درمان نهایی است. در طول جراحی، اکثر روده بزرگ، به جز مقعد (یا بخشی از کولون سگموئید)، برداشته می شود و انتهای روده کوچک به مقعد باقی مانده یا به روده سگموئید متصل خواهد شد. در بیماران مبتلا به سرطان روده، جراحی برای کسانی که بدنشان به هیچ کدام از درمان های دیگر پاسخ نمی دهد، انجام می شود. در صورت تصمیم به عمل جراحی نباید هیچ بیماری عضلات روده کوچک وجود داشته باشد. 

19 درمان خانگی برای یبوست

در این قسمت خوراکی های خانگی کمک کننده به درمان یبوست معرف یمیشود:

1-  سیترات منیزیم

مصرف منیزیم سیترات یک درمان خانگی مناسب برای یبوست است. این ماده یک نوع ملین اسمزی است که می توان آن را بدون نسخه خریداری کرد. مصرف مقادیر متوسط مکمل های منیزیم می تواند به کاهش یبوست کمک کند. دوزهای بالاتر گاهی اوقات برای تمیز کردن روده قبل از جراحی یا سایر روش های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند. البته بیماران کلیوی نباید بیش از حد از این دارو استفاده کنند و بهتر است قبل از استفاده با پزشک خود مشورت کنند. 

2-  سبزیجات برگ سبز

سبزیجات سبز نه تنها حاوی فیبر هستند، بلکه منبع خوبی از منیزیم می باشند که می تواند به درمان یبوست کمک کند. از آنجا که آنها کالری کم اما مقادیر زیادی آب و مواد مغذی دارند، باید از آن ها به صورت روزانه مصرف کرد. سبزیجات مانند هویج و مارچوبه جزو این دسته هستند.

3- آلو و انجیر

این میوه ها دارای فیبر زیادی هستند و اثر ملین طبیعی دارند. مصرف این مواد چند بار در روز می تواند به درمان یبوست کمک کند اما به طور کلی مراقب باشید از این مواد به همراه میوه خشک به مقدار زیاد استفاده نکنید زیرا حاوی مقادیر زیادی قند می باشد.

درمان خانگی یبوست

4- مایعات گرم

مایعات گرم یا مایعات با دمای اتاق (در مقابل نوشیدنی های بسیار سرد)، به ویژه هنگامی که به عنوان اولین خوراکی در صبح مصرف می شود، هضم را تحریک می کند. می توانید برخی از چای های گیاهی، آب گرم با لیمو و قهوه را امتحان کنید.

5-  پروبیوتیک ها

داشتن یک روده سالم برای جلوگیری از مشکلات گوارشی ضروری است. مکمل پروبیوتیک به صورت روزانه حاوی حداقل 15 میلیارد موجود زنده و فعال و مفید برای روده و عملکرد آن است. بسیاری از ماست های فراوری شده در بازار دارای مقادیر مناسبی از پروبیوتیک هستند. 

6-  آب آلوئه ورا

این نوشیدنی به کاهش التهاب و بهبود فرکانس حرکت روده کمک می کند. 4/1 فنجان از این نوشیدنی را دو بار در روز مصرف کنید.

7- سیب و گلابی

سیب و گلابی حاوی نوع خاصی از فیبر به نام پکتین می باشند. پکتین یک فیبر نامحلول است که به مدفوع کمک می کند تا حجم زیادی داشته باشد و به راحتی از دستگاه گوارش عبور کند. دو بار در روز حدود 1-2 قاشق چای خوری از این میوه ها مصرف کنید.

8-  دانه های تخم شربتی و دانه های کتان

تخم شربتی فیبر زیادی دارد و چربی های سالم قابل جذب را آب می کند. روزانه 2-3 قاشق غذاخوری از دانه ها با آب یا مایعات مصرف کنید و روزی 1 قاشق غذاخوری روغن کتان استفاده کنید.

9-  پوسته اسفرزه

اسفرزه به دلیل فیبر زیادی که دارد به تشکیل مدفوع کمک می کند. هنگامی که فیبر با آب یا مایع دیگری ترکیب شود، حجم بیشتری مدفوع تولید می کند که باعث تحریک روده شده و باعث می شود تا عبور مدفوع از طریق دستگاه گوارش سریع انجام شود. برای بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال، یک قاشق غذا خوری با یک فنجان متوسط مایع  را بصورت روزانه مصرف نمایید.

10- روغن جگر ماهی

یک روش سنتی مصرف 1 قاشق غذاخوری روغن جگر ماهی یا روغن دانه کتان با یک فنجان متوسط آب هویج تازه برای تحریک حرکات روده پس از بیدار شدن است.

 11- چای نعنا یا زنجبیل یا قاصدک

نعناع و زنجبیل داروهای خانگی هستند که برای کمک به کاهش بسیاری از مشکلات گوارشی استفاده می شوند. نعناع حاوی ماده ای به نام مونولول است که دارای اثر ضد اسپاسم است و عضلات دستگاه گوارش را شل می کند. زنجبیل نیز یک گیاه گرم است که باعث ایجاد گرمای بیشتر در داخل بدن می شود. گیاهخواران می گویند این مواد می توانند سرعت هضم را افزایش دهند. در چای، آب گرم نیز هضم را تحریک می کند و باعث کاهش یبوست می شود. چای قاصدک همچنین یک ملین و مسهل است. 

12- آب لیمو

اسید سیتریک در آب لیمو به عنوان یک محرک برای سیستم گوارش عمل می کند و می تواند به سم زدایی بدن کمک کند و باعث کاهش یبوست می شود. هر روز صبح آب لیمو تازه را به یک لیوان آب بیفزایید یا لیمو را به چای اضافه کنید. ممکن است متوجه شوید مصرف  آب ترش در صبح نه تنها به عنوان یک درمان طبیعی برای یبوست عمل می کند بلکه به افزایش مصرف آب در طول روز نیز کمک خواهد کرد و هضم طولانی مدت را بهبود می بخشد. 

13- کشمش، گیلاس و زردآلو

کشمش دارای فیبر بالا و اسید تارتاریک می باشد که دارای اثر ملین است. در یک مطالعه، پزشکان مشخص کردند گروهی که 5/4 فنجان کشمش در روز مصرف می کنند، غذایشان در نصف زمان سایر افراد هضم و دفع می شود. گیلاس و زردآلو نیز غنی از فیبر هستند و می توانند به کاهش یبوست کمک کنند. این میوه ها را با یک کاسه ماست بخورید تا از مزایای پروبیوتیک ها نیز بهره مند شوید.

14- روغن کرچک

از قدیم الایام این درمان خانگی برای درمان یبوست مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از کاربردهای اولیه روغن کرچک به عنوان یک ملین است. 1 تا 2 قاشق چای خوری از این روغن را با معده خالی مصرف کنید و نتیجه آن را 8 ساعت بعد ببینید. 

15- سنا

ترکیبات هیدروکسید گلیکوزید، که به اصطلاح به سنووسیدها شناخته می شوند، در سنا یافت می شوند. این ترکیبات به شما کمک می کند که یبوست را درمان کنید و باعث حرکات منظم روده می شود . همچنین سنا به تشویق روده ها برای تنظیم، کمک می کند و مدفوع را شل می کند، بنابراین عبور آن ناخوشایند یا دردناک نیست و آسان تر می شود.

16- قرص نعناع

قرص نعناع مانند آلوئه ورا دارای مزایای زیادی برای سلامتی است. یکی از اثرات آن کمک به سلامت سیستم گوارش با تحریک تولید صفرا می باشد. این مایع صفراوی اثر آرام بخش بر روی پوشش روده دارد.

17- جوش شیرین

جوش شیرین با خنثی سازی اسید معده تاثیر زیادی بر معده دارد. همچنین به آزادسازی گاز معده کمک کرده و باعث بهبود یبوست می شود. آنچه باید انجام دهید این است که 1 قاشق چای خوری جوش شیرین را به یک چهارم فنجان آب گرم اضافه کنید و آن را بنوشید.

18- عصاره سیر

عصاره سیر یکی از گزینه هایی است که باید در مخلوط ملین های گیاهی مورد استفاده قرار گیرد زیرا به بهبود سیستم ایمنی بدن و همچنین تغذیه باکتری های خوب در سیستم گوارش کمک می کند. این گیاه به عنوان یک عنصر مناسب در رژیم غذایی است که باعث افزایش سلامت می شود. 

19- روغن زیتون

قبل از خوردن صبحانه، یک قاشق غذاخوری روغن زیتون مصرف کنید. این روغن دستگاه گوارش را تحریک می کند. همچنین روده ها را روان می کند و همزمان آنتی اکسیدان ها را نیز فراهم می کند.

نوشیدنی های مناسب در درمان یبوست

برای بهترین نتایج، توصیه می کند که بزرگسالان نصف تا یک فنجان از نوشیدنی را، یک بار در روز، ترجیحا صبح ها مصرف کنند. همچنین باید هر روز هشت فنجان یا بیشتر مایع بنوشید. نوشیدنی های مناسب عبارتند از:

1- آب آلو

محبوب ترین آبمیوه برای رفع یبوست آب آلو است. هر یک فنجان آب آلو حاوی حدود 2.6 گرم فیبر است. این مقدار 10 درصد از نیاز روزانه شما است. در حالی که فیبر میتواند مدفوع شما را حجیم کند، سوربیتول در آب آلو آن را نرم می کند. آب آلو منبع خوبی از ویتامین C و آهن نیز می باشد. خوردن آلوی خشک یا آلوی تازه، راه دیگری برای جلوگیری از یبوست است. در حقیقت، یک مطالعه نشان می دهد که آلو را باید به عنوان اولین راه برای درمان یبوست درنظر گرفت.

2- آب سیب

آب سیب تاثیر ملین دارد. آب سیب اغلب برای کودکان مبتلا به یبوست توصیه می شود زیرا نسبت فروکتوز به گلوکز بالا و سوربیتول زیادی دارد. اما به همین دلیل، ممکن است در دوزهای زیاد باعث ناراحتی روده شود. ممکن است فکر کنید خوردن پوره سیب به یبوست کمک می کند، اما درست نیست. پوره سیب حاوی پکتین بالاتری نسبت به آب سیب است. پکتین ماده ای است که به مدفوع شما اضافه می شود و آن را سفت می کند. 

3- آب گلابی

یکی دیگر از گزینه های خوب، آب گلابی است که نسبت به آب سیب حاوی چهار برابر سوربیتول بیشتر است. این آبمیوه نیز برای کودکان مبتلا به یبوست توصیه می شود.  همچنین می توانید از مخلوط کردن آب لیمو در یک لیوان آب گرم نیز بهره مند شوید. سایر نوشیدنی هایی که ممکن است کمک کنند شامل قهوه، چای و مایعات گرم می باشند. بهتر است نوشیدنی های گازدار مصرف نکنید تا یبوست شما برطرف شود.

 

درمان یبوست با این نوشیدنی ها

اگر یبوست به این اقدامات ساده و ایمن پاسخ ندهد چه اتفاقی می افتد؟

- این تلاش ها نباید متوقف شود، بلکه باید اقدامات دیگری نیز انجام شود. اگر یبوست خفیف باشد، یعنی هر چند هفته اتفاق بیفتد مهم نیست و از هر روشی می توانید استفاده کنید . متابولیسم محرک هر چهار تا شش هفته به روده بزرگ آسیب نمی رساند. متاسفانه گرایش به استفاده از محصولات محرک به طور ناخودآگاه فرکانس مصرف آنها را افزایش میدهد و باعث آسیب به روده بزرگ می شود. 

- اگر این یک مشکل مداوم و غیرمتناوب باشد، امن ترین محصولات ملین های فوق العاده اسمولار است. استفاده از آنها باید توسط پزشک تجویز شود. همانند فیبر، دوزهای مختلف این محصول باید چندین هفته امتحان شود تا به دوز مناسب برسید. ملین های اسمولار گران است. شیر مگنزیا خفیف ترین ملین های سالین است، که ارزان می باسد و جایگزین خوبی است. 

- معمولا داروهای محرک قوی تر به عنوان آخرین راهکار توصیه می شوند، پس درمان های غیر محرک انجام نمی شود.

- بسیاری از افراد برای درمان این مشکل از گیاهان استفاده می کنند زیرا احساس راحتی بیشتری می کنند. متأسفانه اکثر این داروهای گیاهی حاوی محصولات محرک هستند و استفاده طولانی مدت آنها باعث افزایش احتمال آسیب به روده می شود.

چه زمانی باید برای یبوست مزمن به پزشک مراجعه کنم؟

اگر مشکل اصلی فشار دادن مدفوع باشد، احتمالا یبوست مزمن است و باید زودتر بررسی شود. این مشکل ممکن است به علت اختلال در عملکرد کف لگن باشد، و درمان انتخابی، آموزش بیوفیدبک است و نباید از مسهل استفاده شود. اگر اقدامات ساده که قبلا گفتیم موثر نباشد باید به پزشک مراجعه کنید. اگر دکتر عمومی نتواند درمان را انجام دهد بیمار باید به متخصص گوارش مراجعه کند. متخصصان گوارش اغلب یبوست را ارزیابی می کنند و بهترین درمان را تجویز خواهند کرد. 


ورزش مناسب برای رفع یبوست

ورزش هایی وجود دارد که برای بهبود یبوست کمک کننده است:

یوگا 

یوگا باعث افزایش جریان خون به دستگاه گوارش و تحریک روده می شود. این مسئله باعث می شود هضم کارآمدتر باشد و یبوست کاهش یابد. 

Virasana،  با زانو زدن بر روی زمین، به صورت زانوهای جدا و پاهای پشت سر می باشد. در این حرکت باید پشت خود را صاف نگهدارید، به آرامی پاهای خود را پایین بیاورید تا زمانی که باسن بین پاهای شما قرار بگیرد. دستان خود را روی زانوی خود قرار دهید و به طور طبیعی نفس بکشید. سپس به سمت جلو خم شوید و پیشانی را روی زمین قرار دهید. بازوهایتان باید مستقیم جلوی سر شما باشد و کف دست ها روی هم قرار بگیرد. 30 تا 60 ثانیه به این حالت بمانید.

یکی دیگر از حالت ها Pavanmuktasana است. برای این حالت بر روی پشت دراز بکشید، هر دو زانو را به سینه برسانید، هنگامی که نفس می کشید آن ها را به بیرون پرتاب کنید. به آرامی فشار را اضافه کرده و ران ها را به شکم نزدیک کنید. سر خود را بالا بیاورید، زانوهای خود را با پیشانی لمس کنید. 30 تا 60 ثانیه به صورت طبیعی تنفس کنید.

ورزش شدید

طبق گزارش انجمن بارداری آمریکا (APA) ورزش متوسط باعث تحرک روده شما می شود. APA توصیه می کند که برای رفع یبوست 20 تا 30 دقیقه راه بروید یا شنا کنید. علاوه بر این، در وهله اول موسسه ملی بهداشت (NIH) می گوید ورزش مرتب کمک می کند سیستم گوارش شما از جمله روده، سالم و فعال باقی بماند. NIH توصیه می کند حداقل سه بار در هفته حدود 20 تا 30 دقیقه ورزش کنید تا از یبوست جلوگیری شود. استرس نیز یک عامل خطر برای یبوست است، بنابراین سعی کنید فعالیت هایی مانند یوگا را برای کاهش استرس انجام دهید.

آیا یبوست همیشه به دلیل مصرف کم فیبر ایجاد می شود؟

خیر. اجماع عمومی در میان متخصصان پزشکی این است که افزایش فیبر و مصرف مایع می تواند از یبوست جلوگیری کند. با این حال، بسیاری از علل دیگر مانند داروها، بارداری، کاهش فعالیت بدنی، تغییرات در روال زندگی فرد یا نادیده گرفتن میل به رفتن به توالت می تواند بر روی عملکرد روده تاثیر بگذارد.

برای جلوگیری از یبوست در خانه چه کاری می توانم انجام دهم؟

درمان های موثر برای یبوست همیشه با تغییرات رژیم غذایی و شیوه زندگی شروع می شود. کم کم مصرف روزانه فیبر را افزایش دهید. به طوری که به ازای هر 1000 کالری حداقل 14 گرم فیبر مصرف کنید. مواد غذایی با فیبر زیاد شامل میوه ها و سبزیجات تازه، غلات و نان کامل می باشد. فیبر، بخش عمده ای از مدفوع شما را افزایش می دهد که باعث می شود سرعت آن از طریق رکتوم بیشتر شود. اما یادتان باشد تغییر ناگهانی در مصرف فیبر می تواند موجب نفخ و گاز شود، بنابراین کم کم مقدار آن را زیاد کنید. همچنین  ورزش روزانه عضلات درگیر در سیستم گوارش شما را تقویت می کند و باعث بهبود وضعیت مدفوع و ادرار می شود.

درمان با رژیم غذایی برای نوزادان کمتر از 1 سال :

  •  یک یا دو بار در روز آب گلابی (1/8 فنجان) به نوزاد بدهید.
  •  اگر فرزند شما بزرگتر از 4 ماه است، دو بار در روز غذاهای حاوی فیبر بالا مانند آلو، انجیر، خرما، گلابی، گیلاس، آلو، زغال اخته، لوبیا و نخود را به او بدهید.

درمان رژیم غذایی برای نوزادان بالای 1 سال 

  •  حداقل 3 بار در روز میوه ها و سبزیجات را به کودکان خود بدهید.
  •  غذاهای خوب شامل آلو، انجیر، خرما، هلو، گیلاس، گلابی، زردآلو، زغال اخته، لوبیا، نخود فرنگی، گل کلم، کلم بروکلی می باشد (سبزیجات پخته نشده به کودکان کمتر از 3 سال ندهید زیرا خطر خفگی را افزایش میدهد) 
  •  سبوس را در رژیم غذایی افزایش دهید؛ سبوس یک نرم کننده طبیعی مدفوع است زیرا دارای فیبر زیادی می باشد. منابع سبوس عبارتند از غلات، کلوچه های سبوس دار، کراکر، بلغور جو دوسر، برنج یا نان گندم و ماکارونی.
  •  مواد غذایی که باعث یبوست می شود را در رژیم کودک خود کاهش دهید. این مواد شامل شیر، بستنی، ماست و پنیر می باشند. اما اطمینان حاصل کنید که هر روز 1200 میلی گرم کلسیم یا حدود 4 وعده کلسیم در وعده های غذایی کودک جای می دهید.

 

سوالات رایج شما درباره درمان یبوست

اگر یبوست دارید، آیا باید برنج سفید بخورید یا از آن اجتناب کنید؟

از آن اجتناب کنید! برنج سفید برنج بدون پوسته، جوانه و سبوس است. اساسا تمام فیبر و مواد مغذی آن حذف شده است. با این حال، برنج قهوه ای متفاوت است. چون پوسته، سبوس و جوانه دارد و می تواند به رفع یبوست کمک کند. 

شما مبتلا به یبوست هستید و دوست شما به شما یک کیوی پیشنهاد می دهد. بهتر است آن را بخورید یا از آن اجتناب کنید؟

آن را بخورید! خوردن کیوی به رفع یبوست کمک میکند. کیوی متوسط دارای حدود 2.5 گرم فیبر است و می تواند به حرکت منظم روده کمک کند. یک مطالعه در مجله تغذیه بالینی در آسیا و اقیانوس آرام نشان می دهد خوردن دو کیوی به صورت روزانه تعداد حرکات روده ای در بزرگسالان با یبوست را افزایش می دهد.

وقتی یبوست دارید، باید پنیر بخورید یا از آن اجتناب کنید؟

بهتر است از مصرف پنیر بپرهیزید. اگر مبتلا به یبوست هستید از مصرف پنیر اجتناب کنید. پنیر به هیچ وجه فیبر ندارد و پر از چربی است و می تواند باعث یبوست شود یا آن را بدتر کند. علاوه بر این، محصولات لبنی حاوی لاکتوز هستند و افرادی که نمی توانند آن را تحمل کنند در صورت مصرف، دچار نفخ نیز می شوند.

[collapse id=2706]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

بسیاری از خانم ها در طول دوران زندگی از ریزش موی بیش از حد و یا رویش موهای زائد و مردانه در قسمت های مختلف بدن و بخصوص صورت شکایت دارند و دائما به دنبال روش هایی برای رفع و بهبود این وضعیت هستند. با اینکه عوامل مختلفی مثل نوع شامپو، تغذیه، آب و هوا و ... می تواند در ریزش مو تاثیر بگذارد اما یکی از مهم ترین علل شایع ریزش مو و رشد موهای زائد به هم ریختن هورمون های بدن است.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک اختلال هورمونی شایع است که می تواند باعث بروز طیف وسیعی از علائم از جمله هیرسوتیسم شود، که باعث رشد موهای زائد صورت و بدن است. در حالی که بسیاری از این موها با PCOS به صورت ضخیم تر و مردانه بر روی صورت و بدن رشد می کنند، برخی از موهای بدن مانند موهای سر و ابرو نیز دچار ریزش می شوند که به این حالت ریزش مو با الگوی زنانه گفته می شود.

در این مقاله می خواهیم شما اومایی های عزیز را با روش های درمانی ریزش مو در زنان مبتلا به پلی کیستیک آشنا کنیم. پس با ما همراه باشید.

چرا PCOS باعث ریزش مو می شود؟

بدن زن در کنار هورمون های زنانه هورمون های مردانه را نیز تولید می کند، که به آن آندروژن می گویند و شامل تستوسترون یعنی مهم ترین هورمون بارداری در مردان است. آندروژن ها در رساندن فرد به بلوغ جسمی و جنسی و تحریک رشد مو در ناحیه زیر بغل و ناحیه های تناسلی نقش دارند. اما در بدن زنان مقدار این هورمون ها بسیار کمتر از هورمون های زنانه است.

اگر به دلایل مختلف مثل بیماری سندرم پلی کیستیک این هورمون ها در بدن زن بیشتر از حد طبیعی شوند باعث می شود که موهای زائد رشد کند و موهای سر هم دچار ریزش شوند. در واقع PCOS باعث تولید آندروژن اضافی و در نتیجه ویروسی شدن بدن می شود. این هورمون اضافی به توسعه ویژگی های مردانه در خانم ها، از جمله موهای زائد در مکان هایی که معمولاً مو رشد نمی کند، کمک می کند. موهای زائد ضمخت و ریش مانند بیش تر در قسمت های زیر دیده می شوند: 

  • صورت بخصوص در قسمت چانه و زیر گلو
  • گردن
  • سینه
  • شکم

این آندروژن های اضافی همچنین می توانند باعث شوند که موهای روی سر شما شروع به نازک شدن نمایند. نازک شدن موها به معنی از دست رفتن مقاومت ساقه های مو است که کم کم به راحتی ریشه مو از سر جدا شده و ریزش زیاد می شود. این ریزش بیشتر در قسمت پیشانی و جلوی سر شما است و به همین دلیل به آن آلوپسی آندروژنی یا ریزش مو با الگوی زنانه می گویند.

آیا موهای از دست رفته به دلیل آندروژن مجددا رشد می کنند؟

هر مویی که بخاطر PCOS از دست بدهید، به خودی خود رشد نمی کند. اما با درمان های موجود و تغذیه مناسب بعد از تنظیم شدن دوباره هورمون ها ممکن است فولیکول های مو در این قسمت ها مجددا تحریک شده و موی جدید رشد کند. به علاوه، چندین کار وجود دارد که می تواند برای پوشاندن موهای ریخته شده مربوط به PCOS انجام دهید. که در ادامه توضیح می دهیم.

 روشهای درمان ریزش مو در پلی کیستیک ها

ریزش مو PCOS به دلیل عدم تعادل هورمونی ایجاد می شود، بنابراین تنظیم هورمون و درمان به موقع نقش مهمی در جلوگیری از ریزش مو دارد و این کار با انواع داروها قابل انجام است. به خاطر داشته باشید که شاید لازم باشد قبل از پیدا کردن دارویی که برای شما مفید باشد، چند دارو را امتحان کنید و بیشتر افراد با ترکیبی از داروها بهترین نتیجه را کسب می کنند. البته انتخاب دارو و بررسی نتایج آن وظیفه شما نیست و باید پزشک معالج این کار را انجام دهد.

 

درمان ریزش مو در تنبلی تخمدان

در اینجا به برخی از گزینه های درمانی رایج برای ریزش موی مربوط به PCOS می پردازیم:

1- قرص های ضد بارداری خوراکی

قرص های ضد بارداری می توانند سطح آندروژن را کاهش دهند و با تنظیم هورمون ها به کاهش ریزش موها و رویش مجدد موهای از دست رفته کمک می کنند. به هم ریختگی هورمون ها در چرخه پریودی نیز تاثیر می گذارد و جوش ها را نیز افزایش می دهد. مصرف قرص های ضد بارداری علاوه بر کاهش ریزش مو سایر علائم PCOS مانند پریودهای نامنظم و آکنه را نیز بهبود می بخشد. همچنین اغلب یک داروی ضد آندروژن به همراه داروهای ضد بارداری خوراکی برای رفع ریزش موهای مرتبط با PCOS تجویز می شود. البته باید میزان مصرف این قرص ها دقیقا طبق تجویز پزشک باشند. در غیر این صورت می تواند عوارض جانبی زیادی برای شما ایجاد کند. 

2- اسپیرونولاکتون (آلداکتون)

اسپیرونولاکتون یک داروی خوراکی است که به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده آلدوسترون شناخته می شود. در واقع سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در ایالات متحده این دارو را بعنوان یک داروی درمانی برای کاهش احتباسات مایع درون بدن تایید کرده است. با این حال طبق تجربه پزشکان این دارو برای درمان آلوپسی آندروژنیک نیز مفید بوده است. در واقع مصرف این دارو برای تنظیم هورمونی یک مصرف خارج از موارد نوشته روی دارو می باشد و تنها طبق نتایج تجربی به دست آمده است. این دارو اثرات ناشی از افزایش آندروژن را کاهش داده و معمولا همراه با قرص ضد بارداری خوراکی تجویز می شود.

3- مینوکسیدیل (روگائین)

مینوکسیدیل تنها داروی تأیید شده توسط FDA برای درمان طاسی الگوی زنانه است. این دارو یک درمان موضعی است که شما باید بصورت روزانه مقدار تجویز شده را روی پوست سر خود بمالید. این دارو همچنین رشد مجدد مو را تقویت می کند و حتی می تواند ظاهر ضخیم تری به آن ببخشد. در واقع دارویی است که از نازک شدن موها جلوگیری می کند. 

4- فیناستراید (Propecia)

هر دو فیناستراید و دوتاستارید توسط FDA برای درمان ریزش موی الگوی مردانه تأیید شده اند. اما برای ریزش موی الگوی زنانه تأیید نشده اند. با این حال برخی از پزشکان هنوز آن ها را برای خانم هایی که دارای PCOS هستند تجویز می کنند.

در حالی که شواهدی مبنی بر اینکه این داروها می توانند به ریزش مو در الگوی زنانه کمک کنند وجود دارد. اما بسیاری از متخصصان آن ها را به دلیل نتایج متفاوت در مطالعات دیگر و عوارض جانبی شناخته شده در آن ها گزینه مناسبی برای ریزش موی زنانه نمی دانند. 

5- پیوند مو

پیوند مو یک عمل جراحی است که برای کاشت مو روی پوست سر استفاده می شود. در این روش فولیکول های مو با تعداد زیادی مو از یک ناحیه دارای فولیکول های سالم و قوی تر جدا شده و به ناحیه ای که موها نازک شده است یا طاسی مشخص گشته پیوند می شوند. پیوند مو معمولاً به چند جلسه درمانی توسط یک پزشک حاذق نیاز دارد. 

کاشت مو می تواند هزینه زیادی را برای شما ایجاد کند و به دلیل اینکه جزء عمل های زیبایی محسوب می شود تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد. همچنین هیچ ضمانتی برای جواب دهی عالی از پیوندهای انجام شده وجود ندارد. هرچند بسیاری از پزشکان جراحی زیبایی برای تبلیغات گسترده تر ادعای انجام کاشت تضمینی را می دهند اما ایجاد نتیجه مطلوب همیشه امکان پذیر نخواهد بود.

آیا داروی خانگی برای جلوگیری از ریزش مو به دلیل سندرم پلی کیستیک وجود دارد؟

اگر می خواهید مسیر طبیعی تری را با عوارض جانبی کمتری طی کنید، خوشبختانه برخی از داروهای خانگی وجود دارند که می توانند  به کاهش سطح آندروژن کمک کنند و تأثیر آن ها را در ریزش موی شما کم نمایند. البته درمان با داروهای خانگی نیاز به صبوری شما دارد و بعضی وقت ها جوابگو نیست. برخی از داروهای خانگی عبارتند از:

مکمل روی

براساس نتایج یک مطالعه در سال2016، مصرف مکمل روی به ریزش موی ناشی از بیماری PCOS کمک می کند. منبع معتبر این مطالعه به بررسی اثرات مکمل روی در PCOS پرداخته و دریافته است که استفاده از 50 میلی گرم عنصر روی از طریق مکمل ها بصورت روزانه به مدت 8 هفته اثرات مفیدی بر روی کنترل ریزش مو و رویش مجدد موهای ریخته شده دارد. همچنین نتایج تحقیقات نشان داد که روی می تواند میزان موهای زائد در بدن را کاهش دهد. مکمل های روی در همه داروخانه ها یافت می شوند اما بهتر است قبل از مصرف با پزشکتان مشورت کنید.

کاهش وزن

شواهد قابل توجهی وجود دارد که کم کردن وزن  و رساندن آن به حد ایده آل تا حد زیادی می تواند به تنظیم هورمون ها کمک کرده، سطح آندروژن را کاهش داده و اثرات آندروژن های اضافی را در زنان مبتلا به PCOS کم کند. در نتیجه ریزش مو و سایر علائم به هم ریختگی هورمون ها مثل پریودی نامنظم و آکنه نیز بهبود پیدا می کند. 

از دست دادن فقط 5 تا 10 درصد از وزن بدن می تواند علائم PCOS را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. پس اگر اضافه وزن دارید از همین الان به فکر یک رژیم مناسب برای جلوگیری از ریزش موهایتان باشید.

بیوتین

بیوتین یک مکمل محبوب است که اغلب برای سلامتی و رشد مو استفاده می شود. شواهد زیادی وجود ندارد که این دارو بتواند به طور خاص به کاهش ریزش موی PCOS کمک کند، اما ارزش امتحان کردن را دارد. یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که مصرف یک مکمل پروتئین دریایی حاوی بیوتین به مدت 90 روز منجر به رشد چشمگیر مو می شود. 

چگونه می توان ریزش مو را کمتر مورد توجه قرار داد؟

مطمئناً ضرورتی برای مراجعه به پزشک برای درمان ریزش موی PCOS وجود ندارد و در بسیاری موارد، شما می توانید با تغییراتی در نحوه استایل موی خود، ظاهر ریزش موی مربوط به PCOS را به حداقل برسانید. البته مصرف به موقع داروهایتان نیز با تنظیم هورمون های بدن اثرات ناشی از این بیماری را کم می کند و حداقل این ریزش ادامه دار نمی شود.  برای این که ریزش موهایتان کمتر جلب توجه کند می توانید:

  • مدل موهای خود را تغییر دهید و از موهای پرتر روی قسمت های خالی بریزید.
  • بخشی از موهای قسمت بالاتر که سالم است را بگیرید و بصورت چتری روی پیشانی خود بریزید.
  • از سایه های پودری هم رنگ موهایتان در قسمت های خالی سر استفاده کنید تا آن را پوشش دهد و خالی بودنش مشخص نباشد.
  • در صورت نازک شدن بیش از حد موها تا قبل از درمان می توانید این کارها را انجام دهید: 
  • پوشیدن یک کلاه گیس تیکه ای، که می توانید در مهمانی ها از آن استفاده کنید که برای پوشاندن موهای نازک خود بدون آسیب زدن به موها با چسب های موجود یا گیره قابل استفاده است. 
  • استفاده از محصولات حجیم کننده مو برای پرپشت نشان دادن موهایتان
  • کوتاه کردن، مدل موی لایه ای و کوتاه باعث می شود موهای شما پر حجم تر نشان داده شود. 

سخن آخر

ریزش موها برای خانم ها واقعا دردناک است و بسیار اهمیت دارد زیرا مو نقش مهمی در زیبایی فرد ایفا می کند. بنابراین اولین کاری که برای جلوگیری و درمان ریزش مو باید بکنید مراجعه به یک پزشک و انجام آزمایشات هورمونی است. اگر ریزش موی شما به دلیل تغییرات هورمونی باشد با دارو هورمون ها تنظیم شده و به راحتی جلوی ان گرفته می شود و حتی عوارض دیگر مثل جوش ها نیز بهبود پیدا می کنند. در صورتی هم که علت ریزش مو هورمون ها نباشند می توانید با خیال راحت به سراغ روش های درمانی دیگر بروید. اما اگر مربوط به هورمون باشد و شما قبل از تنظیم هورمون ها از روش های دیگر استفاده کنید نتایج خوبی نمی گیرید و یا نتایج موقتی و قابل بازگشت هستند.

[collapse id=2707]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

همان طور که همه شما خانم های اومایی عزیز می دانید زیبایی اندام برای همه خانم های جذاب بسیار مهم است. یکی از قسمت هایی که در تناسب اندام اهمیت دارد سینه ها می باشند و خیلی از زنان دائما به دنبال راه هایی برای بزرگ کردن سینه می باشند. برای این کار هم می توان از عمل های جراحی و پروتز استفاده کرد و هم می توان از ورزش و روش های گیاهی مانند رازیانه استفاده نمود که روش دوم هم ارزان تر است و هم عوارض جانبی کمتری دارد و ماندگار هم می باشد. دراین مقاله می خواهیم شما را با تاثیر عرق رازیانه بر بزرگ شدن سینه آشنا کنیم. پس حتما تا پایان مقاله ما را همراهی کنید. 

اثرات عرق رازیانه بر بزرگ شدن سینه

عرق رازیانه غنی از موادی به نام فلاونوئیدها است. این مواد باعث افزایش استروژن می شوند که به بهبود و رشد بافت های سینه و در نتیجه بزرگ شدن آن کمک می کند. در واقع عرق رازیانه واکنش طبیعی هورمونی بدن را افزایش می دهد. استفاده از عرق رازیانه بهترین راه طبیعی افزایش اندازه سینه ها است.

با استفاده روزانه، اثر عرق رازیانه بعد از 6 تا 12 ماه قابل مشاهده می باشد. این روش با اینکه کمی زمان بر هست اما هیچ عوارضی ندارد. بنابراین بهتر است کمی صبور باشید تا اینکه بخواهید عوارض احتمالی و دردهای ناشی از پروتز را تحمل کنید. درمان های خانگی نه تنها ایمن هستند، بلکه برای بدن شما مفید هم می باشند. همچنین خواص عرق رازیانه باعث سفت شدن سینه های شما نیز می شود. 

طرز تهیه چای رازیانه

برای تهیه چای رازیانه، به مواد زیر نیاز دارید:  

  • 1 قاشق غذاخوری دانه رازیانه
  • مقداری هل
  • 1 فنجان آب جوش

 

بیشتر بخوانید: خواص رازیانه دم کرده

روش آماده سازی:

1 قاشق چای خوری دانه رازیانه را به یک فنجان آب جوش اضافه کنید و یک قاشق هل نیز داخل آن بریزید. همچنین می توانید کمی شکر اضافه کنید. 

مقاله پیشنهادی اوما: 10 ورزش برای بزرگ شدن سینه

ماساژ سینه با رازیانه

یکی دیگر از راه های موثر برای بزرگ شدن سینه ها، ماساژ آن ها می باشد. ثابت شده است که ماساژ خوب به تنظیم جریان خون در سینه کمک می کند و منجر به بزرگ شدن سینه ها می شود. اگر این کار را با مواد موثر مثل رازیانه انجام دهید قطعا نتیجه بهتری می گیرید. برای این کار دانه های رازیانه را خرد کرده و با مقدار کمی آب مخلوط کنید تا یک ماده خمیر مانند درست شود. سپس این مخلوط را همراه با روغن های ضروری دیگر مثل روغن نارگیل روی سینه ماساژ دهید تا به نتیجه مورد نظر دست یابید. دستور زیر نیز روشی دیگر برای استفاده از رازیانه برای ماساژ سینه می باشد:

  • روغن دانه رازیانه 50 میلی لیتر
  • 6 قطره روغن ژرانیم
  • 50 میلی لیتر روغن بادام
  • 3-4 قطره روغن یلانگ 

از این مخلوط برای ماساژ داخل سینه استفاده کنید. ماساژ باید به شکلی باشد که حرکت دست راست به سمت راست و حرکت دست چپ به سمت چپ باشد. بهتر است دست ها را قبل از ماساژ گرم کنید. همچنین می توانید دانه های روغنی خام را خریداری کنید و آنها را به عنوان یک میان وعده هر روز 10-15 دقیقه بجوید.

 

مقاله پیشنهادی اوما: بزرگ شدن سینه با قرص ال دی

 

4850-2

 

روغن رازیانه و جگر برای بزرگ شدن سینه

این درمان خانگی نیز اغلب توسط زنان برای بزرگ شدن سینه ها استفاده می شود. برای تهیه این مخلوط 1 قاشق چای خوری دانه رازیانه را با 1 قاشق غذاخوری روغن جگر ماهی مخلوط نمایید و برای ماساژ استفاده کنید.  قبل از استفاده از مخلوط روغن دانه رازیانه و روغن جگر ماهی، دست های خود را گرم کنید. سپس سینه ها را با این روغن ماساژ دهید.

سخن آخر

به عنوان نکته پایانی باز هم می گوییم که روش های سنتی معمولا زمان بر هستند و در صورت تمایل به استفاده از این روش ها باید کمی صبور باشید و انتظار معجزه یک شبه از این روش ها را نداشته باشید. اما یادتان باشد این روش ها بسیار امن هستند و عارضه جانبی ندارند. همچنین از نظر هزینه بسیار مقرون به صرفه می باشند. زیرا عمل های زیبایی مانند پروتز سینه خارج از بحث عوارض و دردهایی که ایجاد می کند تحت پوشش بیمه نیستند و بسیار هزینه بر می باشند. 

[collapse id=2676]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

در طول تخمک گذاری پوشش رحم ضخیم می شود تا در صورت انجام لقاح توسط تخمک آزاد شده و اسپرم مکانی مناسب برای لانه گزینی باشد و بتواند از جنین محافظت کند. اما در صورتی که لقاح انجام نشود پوشش ضخیم رحم شما (رحم) از هم می پاشد و همراه با خونریزی پریودی از رحم شما خارج خواهد شد. در طول پریودی سنگین، خون با سرعت بیشتر خارج می شود و ممکن است ترکیبات ضد انعقاد خون زمان کافی برای تجزیه خون نداشته باشند. به همین دلیل شما خون را به شکل لخته های گوشتی می بینید.

در این مقاله می خواهیم شما اومایی عزیز را کاملا با این مسئله آشنا کنیم و دلایل مختلف این موضوع را برایتان توضیح دهیم تا بیشتر با وضعیت خود آشنا شوید. پس با ما همراه باشید.

نشانه های لخته شدن خون در طول پریودی

-  لخته خون یک توده غلیظ خون است که هنگام قاعدگی از بدن شما خارج می شود.

- لخته های خون در طول سنگین ترین دوره پریودی که معمولا چند روز اول است، رایج هستند.

- لخته های خون مانند لکه های ژله مانند است که در اندازه و رنگ های متفاوت می باشند.

دلایل لخته شدن خون در پریود

 هنگامی که تغییر قابل توجهی در میزان یا مدت لخته شدن خون پریودی وجود دارد، باید چندین عامل احتمالی را در نظر بگیریم:

1- بارداری:

در صورت بارداری و مشاهده لخته خون یا احتمال بارداری و مشاهده لخته های غیر طبیعی که در سیکل های قبل نبوده است لخته ها می توانند ناشی از مشکلات حاملگی مانند سقط جنین، و حاملگی های خارج رحمی رحم باشند که در صورت شدید بودن و یا ادامه دار بودن باید به پزشک مراجعه کنید.

2- تغییرات هورمونی:

- کوتاه مدت: ممکن است به طور موقت به دلایل مختلف مانند شکست در تخمک گذاری، کیست تخمدان و دارو شاهد لخته خون باشید که معمولا کوتاه مدت است و در پریودی های معمولی و طبیعی هم اتفاق می افتند.

- مزمن: سایر عواملی که می توانند هورمون ها را به طور مداوم تغییر دهند، شامل تغییرات دوره یائسگی، بیماری مزمن، افزایش وزن یا از دست دادن وزن زیاد و استفاده از داروهای طولانی مدت مانند استروئیدها و یا شکست طولانی مدت در تخمک گذاری است. در این صورت باید به پزشک مراجعه نمایید.

3- فیبروم یا میوم رحم

 فیبروئید ها (فیبروم یا میوم رحم چیست+درمان) در زنان بسیار رایج هستند. آنها رشد خوش خیم عضلات رحمی می باشند که مانند گلوله های کره در داخل عضله عادی دیوار رحم تشکیل می شوند. آنها می توانند در داخل رحم (زیرمخاط) رشد کنند، در داخل دیواره قرار بگیرند یا از سطح بیرونی رشد نمایند. گاهی اوقات نیز آنها در یک ساقه از رحم رشد می کنند (pedunculated). اگر آنها با توانایی کل رحم برای انقباض تداخل داشته باشند، خونریزی افزایش می یابد و لخته شدن به احتمال زیاد شکل می گیرد. در صورت وجود فیبروم پزشک با جراحی آن را از بین می برد و خونریزی های شما به حالت طبیعی بر می گردد.

4- آدنوئیدوز:

هنگامی که این اختلال اتفاق می افتد،  فیبرهای عضلانی در دیواره رحم به اندازه کافی توانایی انقباض ندارند. در نتیجه خون به شکل لخته خارج می شود. 

5- رحم بزرگ:

پس از حاملگی چندقلو یا چندین تولد، رحم ممکن است بزرگتر از قبل از حاملگی بماند. اگر حفره رحم گسترش یابد، باعث جمع شدن خون قاعدگی می شود. به همین دلیل خون بیشتر به شکل لخته خارج می شود.

6- پولیپ ها:

پولیپ ها یا رشد های دیگر داخل رحم می توانند مانع از خروج خون در طول زمان های مختلف و عادی شود. در نتیجه خون در رحم جمع شده و به شکل لخته خارج می شود. 

7-انسداد جریان خروجی:

هر چیزی که تا حدی بتواند خروج مایع از رحم را در طول دوره پریودی مسدود کند، می تواند باعث ایجاد لخته های خون شود. شایعترین شکل انسداد خروج از تغییرات طبیعی پس از یائسگی زمانی است که سطح هورمون ها کاهش می یابد. بدون تحریک استروژن، کانال دهانه رحم ممکن است کوچک شود. این می تواند جریان خون را محدود کند و خون را به شکل لخته در بیاورد.

آیا لخته ها همیشه طبیعی هستند؟

 بله بسیاری از زنان به طور معمول در ابتدای پریودی شاهد لخته خون هستند. همان طور که در بالا توضیح دادیم مهم ترین عوامل ایجاد لخته عبارتند از:

  • اندازه رحم
  • توانایی میومورتیوم رحم (عضله) برای انقباض
  •  فیبروئیدها
  •  آدنوئیدوز
  •  قطر کانال دهانه رحم که از طریق آن خون باید جریان یابد.
  • هر گونه انسداد در خروجی بافت های رحمی قاعدگی مانند پولیپ ها، چسبندگی (تشخیص و درمان چسبندگی رحم) و غیره

 

لخته خون در پریود

آیا لخته های خون بزرگ در طول قاعدگی طبیعی است؟

لخته شدن خون در طول قاعدگی می تواند طبیعی باشد. مقدار، طول و فرکانس خونریزی قاعدگی از ماه به ماه و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با این حال، خروج لخته های خون بزرگ در دوره های پشت سر هم نشانه ای از وجود مشکل است. اگر پریود شما سنگین تر از حالت معمول است باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند تعیین کند که آیا یک مشکل اساسی باعث پریودی سنگین شما شده است یا خیر؟

پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی کم خونی و بیماری خونی که می تواند موجب احساس ضعف یا خستگی شود و لحخته ها را ایجاد کند تجویز نماید. همچنین پزشک ممکن است سونوگرافی از لگن را نیز توصیه کند. گاهی اوقات هم داروهای هورمونی برای تنظیم خونریزی شدید تجویز می شوند.


سوالات رایج شما درباره لخته خون در پریود

1- چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنید؟

اگر لخته های غلیظ و بزرگ را مشاهده کردید، می تواند به علت وجود مشکلی در سلامتی باشد. مراجعه به دکتر کمک خواهد کرد که از بروز هر گونه مشکلات بیشترجلوگیری شود. گاهی اوقات علل دیگری برای لخته شدن خون مانند تغییرات هورمونی، سقط جنین، یائسگی یا اندومتریوز وجود دارد. اگر نگران هستید، به پزشک مراجعه کنید تا علت اصلی این موضوع بررسی شود. 

2- آیا خونریزی تیره تر و غلیظ تر در قاعدگی طبیعی است؟

گاهی اوقات ممکن است متوجه شوید که خون قاعدگی قهوه ای تیره و یا تقریبا سیاه است. این تغییر رنگ طبیعی است. این اتفاق در زمانی دیده می شود که خون قدیمی تر شده است و به سرعت از بدن خارج نمی شود. جریان موقت غلیظ و تیره لزوما علت نگرانی نیست. با این حال، پریودی سنگین ( برای کاهش خونریزی قاعدگی چه بخوریم؟) و مداوم نیاز به مراجعه به دکتر را نشان میدهد. در طول ماه، از دست دادن خون اضافی ماهانه منجر به کم خونی (اکسیژن حمل شده کم به وسیله سلول های خون)، ضعف و یا خستگی می شود. اگر احساس می کنید پریود شما مشکلی دارد، به پزشک مراجعه کنید.

3- لخته ها چطور باید بررسی شوند؟

مهمترین شاخص های بررسی لخته ها شامل شمارش لخته های خون (هماتوکریت) و مدت لخته شدن می باشد. اگر یک زن بتواند بدون کم خونی، تعداد عادی سلول خون داشته باشد و لخته شدن بیش از طول دوره طبیعی طول نکشد، میزان آن در حد قابل قبول در نظر گرفته می شود.

 

سوالات لخته خون گوشتی در پریود

4- آیا خون تیره تر و غلیظ تر در قاعدگی طبیعی است؟

ممکن است متوجه شوید که با نزدیک شدن به انتهای پریود، خون قاعدگی تیره تر می شود (این رنگ می تواند از قهوه ای تیره تا تقریبا سیاه باشد). این مسئله اغلب در انتهای پریودی، زمانی که جریان قاعدگی سنگین نیست، اتفاق می افتد. این خون قدیمی است و به سرعت از بدن خارج نمی شود. بنابراین کاملا طبیعی است.

 5- آیا آندومتریوز باعث لخته شدن می شود؟

در تجربه من حدود 30 تا 40 درصد از بیماران مبتلا به آندومتریوز خونریزی غیرطبیعی دارند که ممکن است شامل لخته شدن نیز باشد. به طور کلی، احساس می کنم یک اثر غیر مستقیم نیز بین این بیماری و نوع خونریزی وجود داشته باشد. به عنوان مثال، در یک زن که یک اندومتریوم بزرگ را تولید می کند احتمال اختلال در تخمک گذاری نیز وجود دارد. این امر می تواند به طور غیر مستقیم منجر به خونریزی غیرطبیعی و احتمالا تشکیل لخته شود.

6- درمان لخته خون گوشتی در پریود چگونه است؟

همانطور که در بالا ذکر شد، لخته شدن خون در ابتدای قاعدگی و در طول آن رایج است و معمولا نیازی به درمان بیشتر نیست. بهترین راه برای کنترل لخته شدن خون این است که از یک محصول مشخص کننده خون قاعدگی مثل فنجان قاعدگی استفاده کنید که به شما کمک می کند تا قوام خون قاعدگی خود را نظارت کنید. تامپون ها و پدها جریان خون را جذب می کنند اما نمی توانند خون غلیظ یا لخته های خون را جذب نمایند. اما فنجان قاعدگی متفاوت است، آنها هم جریان و هم لخته های قاعدگی را در هنگام خروج طبیعی آن ها از بدن جمع می کنند.

[collapse id=2675]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح